De ear (1) oortjes bieden meer dan de bedrijfsnaam Nothing doet vermoeden:

Active noise cancellation (ANC)

5 uur aan luistertijd met alleen de oortjes en een totaal van 34 uur, met de ANC uitgeschakeld, als je de oortjes met de behuizing oplaadt, volgens Nothing

Drie high-definition microfoons en Clear Voice-technologie

IPX4 splash- en waterdichtheid

Zelf aan te passen equalizers, functies en Find my Earbud-functie met de ear (1)-app

Bluetooth 5.2

Een enkel oortje weegt 4.7 gram; de behuizing met beide oortjes binnenin weegt 66.8 gram.

De Nothing ear (1) wordt in een deels doorzichtige behuizing geleverd, wat ons doet denken aan sommige iMac's van weleer.

We proberen alvast een batterij te ontdekken in de behuizing. Daarbij vragen we ons af of de onzichtbare lijm in de transparante delen van de oortjes een obstakel gaan vormen in deze demontage.

Voordat we in deze kristallen geluidsgrotten duiken, willen we eerst even een snelle vergelijking met de AirPods Pro maken:

Met een hoogte van 28.9 mm is het oortje van de Ear (1) net iets kleiner dan de 30.9 mm hoge AirPods Pro, en tevens 0.8 gram lichter.

Hoewel het uitsteeksel van de ear (1) rechthoekig is met ronde hoeken, lijkt de kop van de oortjes erg veel op die van de AirPods Pro. De kop van de ear (1) bevat echter geen gaasje voor de drukverdeling.

Het opladen is voor beide hoofdtelefoons iets anders: waar de ear (1) oortjes ronde contacten bevatten aan de binnenkant van de stam van het oortje, laadt de AirPod Pro op door middel van een stylish metalen ring aan de onderkant van de oortelefoons.

Het lukt ons niet om ook maar een modelnummer op de ear (1) te vinden—zelfs niet eens een L of R om te weten welk oortje in welk oplaadgat (of welk oor) gaat. In plaats daarvan wordt "links" en "rechts" aangegeven met rode en witte punten op de stammen van de oortjes, welke overeenkomen met de markeringen op de oplaadbehuizing.

Voordat we onze weg in de uitsteeksels bannen, verwijderen we de siliconen kop van de oortjes.

De dopjes schuiven over een ovalen groef aan de buitenkant van de kop, waardoor er een relatief grote opening voor het geluid overblijft.

Aangezien deze dopjes over de kop van het oortje heen schuiven, zouden ze vervangbaar moeten zijn met de meeste van de aftermarket dopjes. Dat is iets waard (zelfs met zo'n bedrijfsnaam).

Aangezien de vastklem- en verwarmprocedure altijd goed hebben gewerkt in vorige hoofdtelefoon-demontages, kiezen we er ook hier weer voor om wat druk op de ear (1) te zetten om de kop te openen.

En met succes! Met behulp van een halberd-spudger weten we onze weg naar binnen te banen!

Eenmaal binnen is het eerst wat ons opvalt de lijm die is gebruikt. Waarschijnlijk is dat de reden dat Nothing ervoor heeft gekozen om de ear (1) slechts gedeeltelijk transparant te maken—lijm is namelijk niet bepaald plezierig, en dat weten ze!

Wat ons als tweede opvalt is de knoopcelbatterij, die we ook vonden in de AirPods Pro en de Galaxy Buds Pro.

Zolang dit geen speciale, op maat gemaakte batterij is, is dit goed nieuws voor de repareerbaarheid.

Om verder te gaan, zullen we het in-ear deel van de stam los moeten koppelen. En het lijkt erop dat de lijm nog niet zo erg is als verwacht..

Deze rode dot met lijm bevestigt een kleine drukaansluiting in het bijbehorende contact en voorkomt zo dat deze losschiet als je de oortjes laat vallen.

Op soepele wijze, en zonder gebruik van warmte of getrek, weten we onze pincet langs de dot met lijm te manoeuvreren en de flexkabel los te koppelen. Huzzah!

Het in-ear deel van de ear (1) bevat de driver-module, terwijl de batterij in het kopdeel van het oortje zit.

Naast de driver vinden we ook een microfoon op deze flexkabelmodule. Deze microfoon lijkt veel op de microfoon die we in de AirPods Pro vonden. Deze is zo gepositioneerd dat 'ie geluiden van buitenaf detecteert om de active noise cancellation effectiever te maken (en helpt waarschijnlijk ook bij het betere isoleren van je stem als je praat).

De driver die in de ear (1) is gebruikt is 11.6 mm groot en de stemspoel heeft een diameter van 5.7 mm.

Het laatste onderdeel in het in-ear deel van de oortjes is de kleine grill van de driver, die we makkelijk uit de weg weten te duwen met behulp van een spudger.

Nu één helft van de ear (1) volledig gedemonteerd is, kunnen we ons eindelijk op de knoopcelbatterij storten..

..waarbij we eerst tegen worden gehouden door twee kabels die de knoopcel stevig in hun vastgesoldeerde grip houden.

Een vastgesoldeerde batterij maakt een reparatie véél lastiger dan we zouden willen. Op dit punt lijkt het vervangen van de batterij mogelijk, maar vereist het wel aardig wat delicaat (micro-)soldeerwerk.

We laten de batterij daarom even met rust en verwijderen in plaats daarvan het plastic omhulsel. Daarin vinden we de hoofdmagneet die ervoor zorgen dat de oortjes in hun oplaadpositie in de behuizing blijven zitten.

Nu er niets meer over is in het niet-doorzichtige witte deel van de oortjes gaan we verder met het fancy-pancy doorzichtige deel van de ear (1) dat ook het moederbord bevat.

We verwachtten het ergste, maar we zijn verrast dat de stam zo makkelijk open komt. Een beetje warmte en wat gewrik met een openingstool geeft ons toegang tot de rest van de onderdelen.

In de stam van het oortje vinden we een soort sandwich die bestaat uit de flexkabel voor het besturen van het oortje (gesture control), een beschermlaag voor het bord en het moederbord zelf.

Er bevindt zich nog een dot lijm in het oortje die de drukaansluiting voor de batterijkabelmodule aan het bord bevestigt. Daar gaan we weer!

Wat gewiebel met een pincet helpt ons de flexkabel los te koppelen. We vragen ons af of we geluk hebben met dit specifieke ear (1)-model of dat Nothing precies de juiste hoeveelheid lijm heeft weten te gebruiken om de aansluitingen te bevestigen en demontage nog steeds mogelijk te maken.

Tot slot hebben we de volledig modulaire ear (1) unit in onze handen..

All aboard! Aan de voorkant vinden we:

Bestechnic BES2500YA Bluetooth Audio SoC

Een microfoon die je stem waarneemt tijdens het bellen. Deze bevindt zich naast de opening aan de onderkant van de stam van het oortje

En aan de achterkant:

De twee oplaadcontacten

Nog een magneet om de oortjes tijdens het opladen op hun plek te houden

Nog een microfoon ten behoeve van de noise cancelling van de omgevingsgeluiden

Nu het bord verwijderd is, kunnen we de volledige batterijkabelmodule verwijderen—inclusief alle toeters en bellen die eraan hangen:

De kabel van de gesture control-functie

Twee aansluitingen, een voor het bord en een voor de driver-module

Een antennekabel

Goodix GH611 in-ear waarnemingschip/touch-controller

De vastgesoldeerde batterij meet een ampèrage van 31 mAh bij 3.7 V. Dit komt neer op een vermogen van ongeveer 0.11 Wh. Voor de geïnteresseerden: de knoopcelbatterij heeft een diameter van ongeveer 10 mm en een hoogte van ongeveer 4.4 mm.

Tot zover gaat het demonteren van deze oortjes met relatief weinig schade gepaard vergeleken met bepaalde andere uitdagers (alhoewel ook deze ook nog steeds niet bepaald reparatie-vriendelijk is). Laten we kijken of dat patroon ook blijft bestaan bij het demonteren van de oplaadbehuizing.

Gelukkig speelt de lijm die in de stam van de oortjes is gebruikt geen parten meer in de oplaadbehuizing. Een beetje warmte en wat snijdwerk met een openingsplectrum en we hebben toegang tot de binnenkant.

Het scheiden van de twee witte helften van de batterijbehuizing is iets uitdagender—beide helften van de behuizing zitten met klemmen en plastic lipjes met elkaar verbonden en zijn niet alleen vastgelijmd maar ook makkelijk lijken te breken. Met wat warmte en voorzichtig wrikwerk lijkt het mogelijk, maar zeker niet ideaal.

Het overkomen van deze horde onthult de enkele celbatterij in de oplaadbehuizing en een gestapelde printplaat.

Zeiden we gestapeld? Zeker weten! In beide helften van de behuizing vinden we een printplaat die met standaard Phillips-schroeven is bevestigd. Deze zijn weer met elkaar verbonden door een stevige brug-aansluiting.

De vastgelijmde oplaadspoel komt makkelijk van de behuizing los maar blijft vastgesoldeerd aan de onderste printplaat van de behuizing.

De onderste printplaat zit vast aan de vastgesoldeerde USB-C oplaadpoort, de pairing-knop en nog wat andere chips:

ThinkPlus Semiconductor SY8801 smart charge power en communicatie-chip

NuVolta NU1680 Draadloze Power-ontvanger

Zbit Semiconductor, Inc. CX32L003F8 32-Bit ARM Cortex-M0+ Microcontroller met 64 KB Flash

We moeten zeggen dat er ruimte lijkt te zijn voor modulariteit in deze producten—op z'n minst in de behuizing. Beste Nothing, aangezien jullie de tech-tastic binnenkant toch al zo tentoonspreiden, waarom maken jullie het dan niet wat reparatie-vriendelijker?

We zijn blij om te vermelden dat de lijm in de oplaadbehuizing niet al te stug is en dat er geen warmte nodig is om deze te verwijderen...

...tegelijkertijd zijn we niet bepaald verheugd over al die soldeerverbindingen die de reparatie zo onnodig veel moeilijker maken. In ieder draagbaar product is het belangrijk dat interne verbindingen goed vast zitten, maar we hebben producten gezien die dat voor elkaar kregen met veel meer modulariteit dan deze oortjes..

Het voltage dat in de batterij van de oplaadbehuizing wordt gemeten is 3.85 V bij 570 mAh, wat een vermogen van 2.194 Wh oplevert. Dat is ongeveer 0.1 Wh meer dan de dubbelcel-batterij in de oplaadbehuizing van de AirPod Pro en heel wat meer dan de 1.03 Wh die de behuizing van de Galaxy Bud biedt.

Tijdens deze demontage van deze transparante beestjes is er niets van de Nothing (wat een naam!) stuk gegaan en waren er geen drastische reparatie-maatregelen nodig om welk onderdeel dan ook te kunnen bereiken.

Dat gezegd hebbende, dit was niet bepaald een makkie vergeleken met andere koptelefoons die we uit elkaar hebben gehaald—en, eenmaal binnen, vind je een aantal cruciale onderdelen dat makkelijk vervangen zou kunnen worden als het niet vastgesoldeerd zou zijn.

Er zijn wat reparaties die binnen het bereik van een vastberaden doe-het-zelver liggen, zoals het vervangen van het moederbord of de batterij van de behuizing. Maar het is onwaarschijnlijk dat je de transparante delen weer netjes in elkaar zet—en het teruglijmen van de stam van de oortjes zou alles kunnen blokkeren.

Reparatie-technisch gezien hebben we het idee dat Nothing zichzelf in de voeten schiet met het ontwerp van deze oortjes.

De Nothing ear (1) verdient 1 van de 10 punten op onze repareerbaarheidsschaal (10 is het gemakkelijkst te repareren):

Het moederbord is modulair, alhoewel het wat moeilijk te bereiken is.

De doorzichtige constructie lijkt, hoewel het er fantastisch uitziet, moeilijk terug te lijmen zijn.

Het kleine aantal reparaties dat technisch haalbaar lijkt te zijn wordt sterk verminderd door de vastgesoldeerde verbindingen.