ius in casu necessitatis

ius in casu necessitatis (Latein)

Substantiv, n, Wortverbindung

Kasus Singular Plural
Nominativ ius in cāsū necessitātis iūra in cāsū necessitātis
Genitiv iūris in cāsū necessitātis iūrum in cāsū necessitātis
Dativ iūrī in cāsū necessitātis iūribus in cāsū necessitātis
Akkusativ ius in cāsū necessitātis iūra in cāsū necessitātis
Vokativ ius in cāsū necessitātis iūra in cāsū necessitātis
Ablativ iūre in cāsū necessitātis iūribus in cāsū necessitātis

Worttrennung:

ius in ca·su ne·ces·si·ta·tis, Genitiv: iu·ris in ca·su ne·ces·si·ta·tis

Bedeutungen:

[1] klassischlateinisch: Notrecht

Herkunft:

Wortverbindung aus den Substantiven ius  la, casus  la und necessitas  la

Synonyme:

[1] ius necessitatis

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Manfred Marquardt, Christof Voigt: Wörterbuch Latein für Philosophie und Theologie, Seite 102, Eintrag „ius in casu necessitatis“
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.