norska
norska (Schwedisch)
Substantiv, u
Utrum | Singular | Plural | ||
---|---|---|---|---|
unbestimmt | bestimmt | unbestimmt | bestimmt | |
Nominativ | (en) norska | norskan | norskor | norskorna |
Genitiv | norskas | norskans | norskors | norskornas |
Worttrennung:
- nor·ska
Aussprache:
- IPA: [ˇnɔrska]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] kein Plural: Sprache, die in Norwegen gesprochen wird
- [2] weibliche Person aus Norwegen
Beispiele:
- [1] Jag kan inte tala norska.
- Ich kann kein Norwegisch.
Übersetzungen
[1] kein Plural: Sprache, die in Norwegen gesprochen wird
[2] weibliche Person aus Norwegen
Referenzen und weiterführende Informationen:
Deklinierte Form
Worttrennung:
- nors·ka
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Positivattribut Singular bestimmte Form Neutrum des Adjektivs norsk
- Positivattribut Singular bestimmte Form Utrum des Adjektivs norsk
- Positivattribut Plural des Adjektivs norsk
- Nominativ Plural Neutrum des Adjektivs norsk
- Nominativ Plural Utrum des Adjektivs norsk
- Genitiv Plural Neutrum des Adjektivs norsk
- Genitiv Plural Utrum des Adjektivs norsk
- Dativ Plural Neutrum des Adjektivs norsk
- Dativ Plural Utrum des Adjektivs norsk
- Akkusativ Plural Neutrum des Adjektivs norsk
- Akkusativ Plural Utrum des Adjektivs norsk
- Prädikativ Plural Neutrum des Adjektivs norsk
- Prädikativ Plural Utrum des Adjektivs norsk
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.