δυσπροσάρμοστος
Greek
Adjective
δυσπροσάρμοστος • (dysprosármostos) m (feminine δυσπροσάρμοστη, neuter δυσπροσάρμοστο)
Declension
Declension of δυσπροσάρμοστος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δυσπροσάρμοστος • | δυσπροσάρμοστη • | δυσπροσάρμοστο • | δυσπροσάρμοστοι • | δυσπροσάρμοστες • | δυσπροσάρμοστα • |
| genitive | δυσπροσάρμοστου • | δυσπροσάρμοστης • | δυσπροσάρμοστου • | δυσπροσάρμοστων • | δυσπροσάρμοστων • | δυσπροσάρμοστων • |
| accusative | δυσπροσάρμοστο • | δυσπροσάρμοστη • | δυσπροσάρμοστο • | δυσπροσάρμοστους • | δυσπροσάρμοστες • | δυσπροσάρμοστα • |
| vocative | δυσπροσάρμοστε • | δυσπροσάρμοστη • | δυσπροσάρμοστο • | δυσπροσάρμοστοι • | δυσπροσάρμοστες • | δυσπροσάρμοστα • |
Related terms
- see: προσαρμόζω (prosarmózo, “to adapt or adjust”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.