ευσέβεια

See also: εὐσέβεια

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek εὐσέβεια (eusébeia),[1] from εὐσεβής (eusebḗs).

Pronunciation
  • IPA(key): /efˈse.vi.a/
  • Hyphenation: ευ‧σέ‧βει‧α

Noun

ευσέβεια • (efséveia) f (plural ευσέβειες)

  1. (religion) piety, devoutness
    Οι μοναχοί διακρίνονται για την ευσέβειά τους και τη βαθιά τους πίστη.
    Oi monachoí diakrínontai gia tin efséveiá tous kai ti vathiá tous písti.
    Monks are distinguished for their piety and their deep faith.

Declension
declension of ευσέβεια
case     \     number singular plural
nominative ευσέβεια • ευσέβειες •
genitive ευσέβειας • ευσεβειών •
accusative ευσέβεια • ευσέβειες •
vocative ευσέβεια • ευσέβειες •
Usually in the singular.
Also, formal singular genitive: της ευσεβείας.

Synonyms
  • ευλάβεια f (evláveia, “piety, veneration, deference”)
  • θεοσέβεια f (theoséveia, “piety, fear of God”)

Antonyms
  • ευσεβισμός m (efsevismós, “Pietism”)
  • and see: ευσεβής (efsevís, “pious, devout”)

References
  1. ευσέβεια - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.