κουβαλημένος
Greek
Etymology
Perfect participle of κουβαλιέμαι (kouvaliémai), passive voice of κουβαλάω, κουβαλώ (“carry”).
Pronunciation
- IPA(key): /ku.va.liˈme.nos/
- Hyphenation: κου‧βα‧λη‧μέ‧νος
Participle
κουβαλημένος • (kouvaliménos) m (feminine κουβαλημένη, neuter κουβαλημένο)
- carried (informal)
Declension
Declension of κουβαλημένος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | κουβαλημένος • | κουβαλημένη • | κουβαλημένο • | κουβαλημένοι • | κουβαλημένες • | κουβαλημένα • |
| genitive | κουβαλημένου • | κουβαλημένης • | κουβαλημένου • | κουβαλημένων • | κουβαλημένων • | κουβαλημένων • |
| accusative | κουβαλημένο • | κουβαλημένη • | κουβαλημένο • | κουβαλημένους • | κουβαλημένες • | κουβαλημένα • |
| vocative | κουβαλημένε • | κουβαλημένη • | κουβαλημένο • | κουβαλημένοι • | κουβαλημένες • | κουβαλημένα • |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.