μειόκαινος
Greek
Pronunciation
- IPA(key): /miˈo.ce.nos/
- Hyphenation: μει‧ό‧και‧νος
Adjective
μειόκαινος • (meiókainos) m (feminine μειόκαινη, neuter μειόκαινο)
Declension
Declension of μειόκαινος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | μειόκαινος • | μειόκαινος • / μειόκαινη • | μειόκαινο • | μειόκαινοι • | μειόκαινοι • / μειόκαινες • | μειόκαινα • |
| genitive | μειόκαινου • | μειόκαινου • / μειόκαινης • | μειόκαινου • | μειόκαινων • | μειόκαινων • | μειόκαινων • |
| accusative | μειόκαινο • | μειόκαινο • / μειόκαινη • | μειόκαινο • | μειόκαινους • | μειόκαινους • / μειόκαινες • | μειόκαινα • |
| vocative | μειόκαινε • | μειόκαινε • / μειόκαινη • | μειόκαινο • | μειόκαινοι • | μειόκαινοι • / μειόκαινες • | μειόκαινα • |
Related terms
- Μειόκαινο n (Meiókaino, “(the) Miocene”)
See also
- Appendix:Geologic timescale (Greek)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.