انتفى

Arabic

Root
ن ف ي (n-f-y)

Pronunciation

IPA^(key): /in.ta.faː/

Verb

اِنْتَفَى • (intafā) VIII, non-past يَنْتَفِي‎ (yantafī)

to fall off or fall away, be negative, exiled, expelled, absent, banished, dropped, non-existent, omitted, denied from [+مِنْ (object)]
to be contradicted, controverted, disproved, refuted

Conjugation

Conjugation of

اِنْتَفَى

(form-VIII final-weak)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					اِنْتِفَاء intifāʔ
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُنْتَفٍ muntafin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُنْتَفًى muntafan
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْتَفَيْتُ intafaytu	اِنْتَفَيْتَ intafayta	اِنْتَفَى intafā	اِنْتَفَيْتُمَا intafaytumā	اِنْتَفَيَا intafayā	اِنْتَفَيْنَا intafaynā	اِنْتَفَيْتُمْ intafaytum	اِنْتَفَوْا intafaw
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِنْتَفَيْتُ intafaytu	اِنْتَفَيْتِ intafayti	اِنْتَفَتْ intafat	اِنْتَفَيْتُمَا intafaytumā	اِنْتَفَتَا intafatā	اِنْتَفَيْنَا intafaynā	اِنْتَفَيْتُنَّ intafaytunna	اِنْتَفَيْنَ intafayna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَنْتَفِي ʔantafī	تَنْتَفِي tantafī	يَنْتَفِي yantafī	تَنْتَفِيَانِ tantafiyāni	يَنْتَفِيَانِ yantafiyāni	نَنْتَفِي nantafī	تَنْتَفُونَ tantafūna	يَنْتَفُونَ yantafūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَنْتَفِي ʔantafī	تَنْتَفِينَ tantafīna	تَنْتَفِي tantafī	تَنْتَفِيَانِ tantafiyāni	تَنْتَفِيَانِ tantafiyāni	نَنْتَفِي nantafī	تَنْتَفِينَ tantafīna	يَنْتَفِينَ yantafīna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْتَفِيَ ʔantafiya	تَنْتَفِيَ tantafiya	يَنْتَفِيَ yantafiya	تَنْتَفِيَا tantafiyā	يَنْتَفِيَا yantafiyā	نَنْتَفِيَ nantafiya	تَنْتَفُوا tantafū	يَنْتَفُوا yantafū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَنْتَفِيَ ʔantafiya	تَنْتَفِي tantafī	تَنْتَفِيَ tantafiya	تَنْتَفِيَا tantafiyā	تَنْتَفِيَا tantafiyā	نَنْتَفِيَ nantafiya	تَنْتَفِينَ tantafīna	يَنْتَفِينَ yantafīna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْتَفِ ʔantafi	تَنْتَفِ tantafi	يَنْتَفِ yantafi	تَنْتَفِيَا tantafiyā	يَنْتَفِيَا yantafiyā	نَنْتَفِ nantafi	تَنْتَفُوا tantafū	يَنْتَفُوا yantafū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَنْتَفِ ʔantafi	تَنْتَفِي tantafī	تَنْتَفِ tantafi	تَنْتَفِيَا tantafiyā	تَنْتَفِيَا tantafiyā	نَنْتَفِ nantafi	تَنْتَفِينَ tantafīna	يَنْتَفِينَ yantafīna
imperative الْأَمْر	m		اِنْتَفِ intafi		اِنْتَفِيَا intafiyā			اِنْتَفُوا intafū
imperative الْأَمْر	f		اِنْتَفِي intafī		اِنْتَفِيَا intafiyā			اِنْتَفِينَ intafīna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	اُنْتُفِيَ untufiya	—	—	—	—	—
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	—	—	—	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	—	—	يُنْتَفَى yuntafā	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	—	—	—	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُنْتَفَى yuntafā	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	—	—	—	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُنْتَفَ yuntafa	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	—	—	—	—	—	—	—	—

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.