ἀλευάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.leu̯.á.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.leˈwa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.leˈβa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.leˈva.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.leˈva.me.nos/

Participle

ἀλευάμενος • (aleuámenos) m (feminine ἀλευᾰμένη, neuter ἀλευάμενον); first/second declension

(Epic) aorist middle participle of ἀλέομαι (aléomai)

Declension

First and second declension of ἀλευᾰ́μενος; ἀλευᾰμένη; ἀλευᾰ́μενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀλευᾰ́μενος aleuámenos	ἀλευᾰμένη aleuaménē	ἀλευᾰ́μενον aleuámenon	ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuaménā	ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰ́μενοι aleuámenoi	ἀλευᾰ́μεναι aleuámenai	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuámena
Genitive	ἀλευᾰμένου / ἀλευᾰμενοῖο / ἀλευᾰμένοιο / ἀλευᾰμενόο / ἀλευᾰμένοο aleuaménou / aleuamenoîo / aleuaménoio / aleuamenóo / aleuaménoo	ἀλευᾰμένης aleuaménēs	ἀλευᾰμένου / ἀλευᾰμενοῖο / ἀλευᾰμένοιο / ἀλευᾰμενόο / ἀλευᾰμένοο aleuaménou / aleuamenoîo / aleuaménoio / aleuamenóo / aleuaménoo	ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin	ἀλευᾰμέναιν / ἀλευᾰμέναιῐν / ἀλευᾰμένῃῐν aleuaménai(i)n / aleuaménēiin	ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin	ἀλευᾰμένων aleuaménōn	ἀλευᾰμενᾱ́ων / ἀλευᾰμενέ͜ων / ἀλευᾰμενῶν aleuamenā́ōn / aleuamené͜ōn / aleuamenôn	ἀλευᾰμένων aleuaménōn
Dative	ἀλευᾰμένῳ aleuaménōi	ἀλευᾰμένῃ aleuaménēi	ἀλευᾰμένῳ aleuaménōi	ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin	ἀλευᾰμέναιν / ἀλευᾰμέναιῐν / ἀλευᾰμένῃῐν aleuaménai(i)n / aleuaménēiin	ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin	ἀλευᾰμένοισῐ / ἀλευᾰμένοισῐν / ἀλευᾰμένοις aleuaménoisi(n) / aleuaménois	ἀλευᾰμένῃσῐ / ἀλευᾰμένῃσῐν / ἀλευᾰμένῃς / ἀλευᾰμέναις aleuaménēisi(n) / aleuaménēis / aleuaménais	ἀλευᾰμένοισῐ / ἀλευᾰμένοισῐν / ἀλευᾰμένοις aleuaménoisi(n) / aleuaménois
Accusative	ἀλευᾰ́μενον aleuámenon	ἀλευᾰμένην aleuaménēn	ἀλευᾰ́μενον aleuámenon	ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuaménā	ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰμένους aleuaménous	ἀλευᾰμένᾱς aleuaménās	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuámena
Vocative	ἀλευᾰ́μενε aleuámene	ἀλευᾰμένη aleuaménē	ἀλευᾰ́μενον aleuámenon	ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuaménā	ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰ́μενοι aleuámenoi	ἀλευᾰ́μεναι aleuámenai	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀλευᾰμένως aleuaménōs			ἀλευᾰμενώτερος aleuamenṓteros			ἀλευᾰμενώτᾰτος aleuamenṓtatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.