ἀναδέω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀνδέω (andéō) — poetic

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ δέω (déō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.dé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈde.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈðe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈðe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈðe.o/

Verb

ἀναδέω • (anadéō)

to tie up
to crown

Conjugation

Present: ἀναδέω, ἀναδέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναδέω	ἀναδέεις	ἀναδέει	ἀναδέετον	ἀναδέετον	ἀναδέομεν	ἀναδέετε	ἀναδέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναδέω	ἀναδέῃς	ἀναδέῃ	ἀναδέητον	ἀναδέητον	ἀναδέωμεν	ἀναδέητε	ἀναδέωσῐ(ν)
	optative	ἀναδέοιμῐ	ἀναδέοις	ἀναδέοι	ἀναδέοιτον	ἀναδεοίτην	ἀναδέοιμεν	ἀναδέοιτε	ἀναδέοιεν
	imperative		ἀνάδεε	ἀναδεέτω	ἀναδέετον	ἀναδεέτων		ἀναδέετε	ἀναδεόντων
middle/ passive	indicative	ἀναδέομαι	ἀναδέῃ, ἀναδέει	ἀναδέεται	ἀναδέεσθον	ἀναδέεσθον	ἀναδεόμεθᾰ	ἀναδέεσθε	ἀναδέονται
	subjunctive	ἀναδέωμαι	ἀναδέῃ	ἀναδέηται	ἀναδέησθον	ἀναδέησθον	ἀναδεώμεθᾰ	ἀναδέησθε	ἀναδέωνται
	optative	ἀναδεοίμην	ἀναδέοιο	ἀναδέοιτο	ἀναδέοισθον	ἀναδεοίσθην	ἀναδεοίμεθᾰ	ἀναδέοισθε	ἀναδέοιντο
	imperative		ἀναδέου	ἀναδεέσθω	ἀναδέεσθον	ἀναδεέσθων		ἀναδέεσθε	ἀναδεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναδέειν				ἀναδέεσθαι
participle	m	ἀναδέων				ἀναδεόμενος
	f	ἀναδέουσᾰ				ἀναδεομένη
	n	ἀναδέον				ἀναδεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀναδῶ, ἀναδοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναδῶ	ἀναδεῖς	ἀναδεῖ	ἀναδεῖτον	ἀναδεῖτον	ἀναδοῦμεν	ἀναδεῖτε	ἀναδοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναδῶ	ἀναδῇς	ἀναδῇ	ἀναδῆτον	ἀναδῆτον	ἀναδῶμεν	ἀναδῆτε	ἀναδῶσῐ(ν)
	optative	ἀναδοίην, ἀναδοῖμῐ	ἀναδοίης, ἀναδοῖς	ἀναδοίη, ἀναδοῖ	ἀναδοῖτον, ἀναδοίητον	ἀναδοίτην, ἀναδοιήτην	ἀναδοῖμεν, ἀναδοίημεν	ἀναδοῖτε, ἀναδοίητε	ἀναδοῖεν, ἀναδοίησᾰν
	imperative		ἀνάδει	ἀναδείτω	ἀναδεῖτον	ἀναδείτων		ἀναδεῖτε	ἀναδούντων
middle/ passive	indicative	ἀναδοῦμαι	ἀναδεῖ, ἀναδῇ	ἀναδεῖται	ἀναδεῖσθον	ἀναδεῖσθον	ἀναδούμεθᾰ	ἀναδεῖσθε	ἀναδοῦνται
	subjunctive	ἀναδῶμαι	ἀναδῇ	ἀναδῆται	ἀναδῆσθον	ἀναδῆσθον	ἀναδώμεθᾰ	ἀναδῆσθε	ἀναδῶνται
	optative	ἀναδοίμην	ἀναδοῖο	ἀναδοῖτο	ἀναδοῖσθον	ἀναδοίσθην	ἀναδοίμεθᾰ	ἀναδοῖσθε	ἀναδοῖντο
	imperative		ἀναδοῦ	ἀναδείσθω	ἀναδεῖσθον	ἀναδείσθων		ἀναδεῖσθε	ἀναδείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναδεῖν				ἀναδεῖσθαι
participle	m	ἀναδῶν				ἀναδούμενος
	f	ἀναδοῦσᾰ				ἀναδουμένη
	n	ἀναδοῦν				ἀναδούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀνέδεον, ἀνεδεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέδεον	ἀνέδεες	ἀνέδεε(ν)	ἀνεδέετον	ἀνεδεέτην	ἀνεδέομεν	ἀνεδέετε	ἀνέδεον
middle/ passive	indicative	ἀνεδεόμην	ἀνεδέου	ἀνεδέετο	ἀνεδέεσθον	ἀνεδεέσθην	ἀνεδεόμεθᾰ	ἀνεδέεσθε	ἀνεδέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀνέδουν, ἀνεδούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέδουν	ἀνέδεις	ἀνέδει	ἀνεδεῖτον	ἀνεδείτην	ἀνεδοῦμεν	ἀνεδεῖτε	ἀνέδουν
middle/ passive	indicative	ἀνεδούμην	ἀνεδοῦ	ἀνεδεῖτο	ἀνεδεῖσθον	ἀνεδείσθην	ἀνεδούμεθᾰ	ἀνεδεῖσθε	ἀνεδοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀναδήσω, ἀναδήσομαι, ἀναδεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναδήσω	ἀναδήσεις	ἀναδήσει	ἀναδήσετον	ἀναδήσετον	ἀναδήσομεν	ἀναδήσετε	ἀναδήσουσῐ(ν)
active	optative	ἀναδήσοιμῐ	ἀναδήσοις	ἀναδήσοι	ἀναδήσοιτον	ἀναδησοίτην	ἀναδήσοιμεν	ἀναδήσοιτε	ἀναδήσοιεν
middle	indicative	ἀναδήσομαι	ἀναδήσῃ, ἀναδήσει	ἀναδήσεται	ἀναδήσεσθον	ἀναδήσεσθον	ἀναδησόμεθᾰ	ἀναδήσεσθε	ἀναδήσονται
middle	optative	ἀναδησοίμην	ἀναδήσοιο	ἀναδήσοιτο	ἀναδήσοισθον	ἀναδησοίσθην	ἀναδησοίμεθᾰ	ἀναδήσοισθε	ἀναδήσοιντο
passive	indicative	ἀναδεθήσομαι	ἀναδεθήσῃ	ἀναδεθήσεται	ἀναδεθήσεσθον	ἀναδεθήσεσθον	ἀναδεθησόμεθᾰ	ἀναδεθήσεσθε	ἀναδεθήσονται
passive	optative	ἀναδεθησοίμην	ἀναδεθήσοιο	ἀναδεθήσοιτο	ἀναδεθήσοισθον	ἀναδεθησοίσθην	ἀναδεθησοίμεθᾰ	ἀναδεθήσοισθε	ἀναδεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀναδήσειν			ἀναδήσεσθαι		ἀναδεθήσεσθαι
participle	m	ἀναδήσων			ἀναδησόμενος		ἀναδεθησόμενος
	f	ἀναδήσουσᾰ			ἀναδησομένη		ἀναδεθησομένη
	n	ἀναδῆσον			ἀναδησόμενον		ἀναδεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέδησᾰ, ἀνεδησᾰ́μην, ἀνεδέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέδησᾰ	ἀνέδησᾰς	ἀνέδησε(ν)	ἀνεδήσᾰτον	ἀνεδησᾰ́την	ἀνεδήσᾰμεν	ἀνεδήσᾰτε	ἀνέδησᾰν
	subjunctive	ἀναδήσω	ἀναδήσῃς	ἀναδήσῃ	ἀναδήσητον	ἀναδήσητον	ἀναδήσωμεν	ἀναδήσητε	ἀναδήσωσῐ(ν)
	optative	ἀναδήσαιμῐ	ἀναδήσειᾰς, ἀναδήσαις	ἀναδήσειε(ν), ἀναδήσαι	ἀναδήσαιτον	ἀναδησαίτην	ἀναδήσαιμεν	ἀναδήσαιτε	ἀναδήσειᾰν, ἀναδήσαιεν
	imperative		ἀνάδησον	ἀναδησᾰ́τω	ἀναδήσᾰτον	ἀναδησᾰ́των		ἀναδήσᾰτε	ἀναδησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεδησᾰ́μην	ἀνεδήσω	ἀνεδήσᾰτο	ἀνεδήσᾰσθον	ἀνεδησᾰ́σθην	ἀνεδησᾰ́μεθᾰ	ἀνεδήσᾰσθε	ἀνεδήσᾰντο
	subjunctive	ἀναδήσωμαι	ἀναδήσῃ	ἀναδήσηται	ἀναδήσησθον	ἀναδήσησθον	ἀναδησώμεθᾰ	ἀναδήσησθε	ἀναδήσωνται
	optative	ἀναδησαίμην	ἀναδήσαιο	ἀναδήσαιτο	ἀναδήσαισθον	ἀναδησαίσθην	ἀναδησαίμεθᾰ	ἀναδήσαισθε	ἀναδήσαιντο
	imperative		ἀνάδησαι	ἀναδησᾰ́σθω	ἀναδήσᾰσθον	ἀναδησᾰ́σθων		ἀναδήσᾰσθε	ἀναδησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνεδέθην	ἀνεδέθης	ἀνεδέθη	ἀνεδέθητον	ἀνεδεθήτην	ἀνεδέθημεν	ἀνεδέθητε	ἀνεδέθησᾰν
	subjunctive	ἀναδεθῶ	ἀναδεθῇς	ἀναδεθῇ	ἀναδεθῆτον	ἀναδεθῆτον	ἀναδεθῶμεν	ἀναδεθῆτε	ἀναδεθῶσῐ(ν)
	optative	ἀναδεθείην	ἀναδεθείης	ἀναδεθείη	ἀναδεθεῖτον, ἀναδεθείητον	ἀναδεθείτην, ἀναδεθειήτην	ἀναδεθεῖμεν, ἀναδεθείημεν	ἀναδεθεῖτε, ἀναδεθείητε	ἀναδεθεῖεν, ἀναδεθείησᾰν
	imperative		ἀναδέθητῐ	ἀναδεθήτω	ἀναδέθητον	ἀναδεθήτων		ἀναδέθητε	ἀναδεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀναδῆσαι			ἀναδήσᾰσθαι		ἀναδεθῆναι
participle	m	ἀναδήσᾱς			ἀναδησᾰ́μενος		ἀναδεθείς
	f	ἀναδήσᾱσᾰ			ἀναδησᾰμένη		ἀναδεθεῖσᾰ
	n	ἀναδῆσᾰν			ἀναδησᾰ́μενον		ἀναδεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀναδέδεκᾰ, ἀναδέδεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναδέδεκᾰ	ἀναδέδεκᾰς	ἀναδέδεκε(ν)	ἀναδεδέκᾰτον	ἀναδεδέκᾰτον	ἀναδεδέκᾰμεν	ἀναδεδέκᾰτε	ἀναδεδέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναδεδέκω	ἀναδεδέκῃς	ἀναδεδέκῃ	ἀναδεδέκητον	ἀναδεδέκητον	ἀναδεδέκωμεν	ἀναδεδέκητε	ἀναδεδέκωσῐ(ν)
	optative	ἀναδεδέκοιμῐ, ἀναδεδεκοίην	ἀναδεδέκοις, ἀναδεδεκοίης	ἀναδεδέκοι, ἀναδεδεκοίη	ἀναδεδέκοιτον	ἀναδεδεκοίτην	ἀναδεδέκοιμεν	ἀναδεδέκοιτε	ἀναδεδέκοιεν
	imperative		ἀναδέδεκε	ἀναδεδεκέτω	ἀναδεδέκετον	ἀναδεδεκέτων		ἀναδεδέκετε	ἀναδεδεκόντων
middle/ passive	indicative	ἀναδέδεμαι	ἀναδέδεσαι	ἀναδέδεται	ἀναδέδεσθον	ἀναδέδεσθον	ἀναδεδέμεθᾰ	ἀναδέδεσθε	ἀναδέδενται
	subjunctive	ἀναδεδεμένος ὦ	ἀναδεδεμένος ᾖς	ἀναδεδεμένος ᾖ	ἀναδεδεμένω ἦτον	ἀναδεδεμένω ἦτον	ἀναδεδεμένοι ὦμεν	ἀναδεδεμένοι ἦτε	ἀναδεδεμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀναδεδεμένος εἴην	ἀναδεδεμένος εἴης	ἀναδεδεμένος εἴη	ἀναδεδεμένω εἴητον/εἶτον	ἀναδεδεμένω εἰήτην/εἴτην	ἀναδεδεμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀναδεδεμένοι εἴητε/εἶτε	ἀναδεδεμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀναδέδεσο	ἀναδεδέσθω	ἀναδέδεσθον	ἀναδεδέσθων		ἀναδέδεσθε	ἀναδεδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναδεδεκέναι				ἀναδεδέσθαι
participle	m	ἀναδεδεκώς				ἀναδεδεμένος
	f	ἀναδεδεκυῖᾰ				ἀναδεδεμένη
	n	ἀναδεδεκός				ἀναδεδεμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Mutation

ἀναδέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀναδέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
“ἀναδέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀναδέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- bind idem, page 79.
- crown idem, page 186.
- fillet idem, page 320.
- tow idem, page 884.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.