ἀντιστρατοπεδεύω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ στρατοπεδεύω (stratopedeúō).

Pronunciation
 

Verb

ἀντιστρᾰτοπεδεύω • (antistratopedeúō)

  1. (military) to encamp over against

Conjugation
   Present: ἀντιστρᾰτοπεδεύω, ἀντιστρᾰτοπεδεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντιστρᾰτοπεδεύω ἀντιστρᾰτοπεδεύεις ἀντιστρᾰτοπεδεύει ἀντιστρᾰτοπεδεύετον ἀντιστρᾰτοπεδεύετον ἀντιστρᾰτοπεδεύομεν ἀντιστρᾰτοπεδεύετε ἀντιστρᾰτοπεδεύουσῐ(ν)
subjunctive ἀντιστρᾰτοπεδεύω ἀντιστρᾰτοπεδεύῃς ἀντιστρᾰτοπεδεύῃ ἀντιστρᾰτοπεδεύητον ἀντιστρᾰτοπεδεύητον ἀντιστρᾰτοπεδεύωμεν ἀντιστρᾰτοπεδεύητε ἀντιστρᾰτοπεδεύωσῐ(ν)
optative ἀντιστρᾰτοπεδεύοιμῐ ἀντιστρᾰτοπεδεύοις ἀντιστρᾰτοπεδεύοι ἀντιστρᾰτοπεδεύοιτον ἀντιστρᾰτοπεδευοίτην ἀντιστρᾰτοπεδεύοιμεν ἀντιστρᾰτοπεδεύοιτε ἀντιστρᾰτοπεδεύοιεν
imperative   ἀντιστρᾰτοπέδευε ἀντιστρᾰτοπεδευέτω ἀντιστρᾰτοπεδεύετον ἀντιστρᾰτοπεδευέτων   ἀντιστρᾰτοπεδεύετε ἀντιστρᾰτοπεδευόντων
middle/
passive		 indicative ἀντιστρᾰτοπεδεύομαι ἀντιστρᾰτοπεδεύῃ,
ἀντιστρᾰτοπεδεύει		 ἀντιστρᾰτοπεδεύεται ἀντιστρᾰτοπεδεύεσθον ἀντιστρᾰτοπεδεύεσθον ἀντιστρᾰτοπεδευόμεθᾰ ἀντιστρᾰτοπεδεύεσθε ἀντιστρᾰτοπεδεύονται
subjunctive ἀντιστρᾰτοπεδεύωμαι ἀντιστρᾰτοπεδεύῃ ἀντιστρᾰτοπεδεύηται ἀντιστρᾰτοπεδεύησθον ἀντιστρᾰτοπεδεύησθον ἀντιστρᾰτοπεδευώμεθᾰ ἀντιστρᾰτοπεδεύησθε ἀντιστρᾰτοπεδεύωνται
optative ἀντιστρᾰτοπεδευοίμην ἀντιστρᾰτοπεδεύοιο ἀντιστρᾰτοπεδεύοιτο ἀντιστρᾰτοπεδεύοισθον ἀντιστρᾰτοπεδευοίσθην ἀντιστρᾰτοπεδευοίμεθᾰ ἀντιστρᾰτοπεδεύοισθε ἀντιστρᾰτοπεδεύοιντο
imperative   ἀντιστρᾰτοπεδεύου ἀντιστρᾰτοπεδευέσθω ἀντιστρᾰτοπεδεύεσθον ἀντιστρᾰτοπεδευέσθων   ἀντιστρᾰτοπεδεύεσθε ἀντιστρᾰτοπεδευέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντιστρᾰτοπεδεύειν ἀντιστρᾰτοπεδεύεσθαι
participle m ἀντιστρᾰτοπεδεύων ἀντιστρᾰτοπεδευόμενος
f ἀντιστρᾰτοπεδεύουσᾰ ἀντιστρᾰτοπεδευομένη
n ἀντιστρᾰτοπεδεῦον ἀντιστρᾰτοπεδευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντεστρᾰτοπέδευον, ἀντεστρᾰτοπεδευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεστρᾰτοπέδευον ἀντεστρᾰτοπέδευες ἀντεστρᾰτοπέδευε(ν) ἀντεστρᾰτοπεδεύετον ἀντεστρᾰτοπεδευέτην ἀντεστρᾰτοπεδεύομεν ἀντεστρᾰτοπεδεύετε ἀντεστρᾰτοπέδευον
middle/
passive		 indicative ἀντεστρᾰτοπεδευόμην ἀντεστρᾰτοπεδεύου ἀντεστρᾰτοπεδεύετο ἀντεστρᾰτοπεδεύεσθον ἀντεστρᾰτοπεδευέσθην ἀντεστρᾰτοπεδευόμεθᾰ ἀντεστρᾰτοπεδεύεσθε ἀντεστρᾰτοπεδεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντιστρᾰτοπεδεύσω, ἀντιστρᾰτοπεδεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντιστρᾰτοπεδεύσω ἀντιστρᾰτοπεδεύσεις ἀντιστρᾰτοπεδεύσει ἀντιστρᾰτοπεδεύσετον ἀντιστρᾰτοπεδεύσετον ἀντιστρᾰτοπεδεύσομεν ἀντιστρᾰτοπεδεύσετε ἀντιστρᾰτοπεδεύσουσῐ(ν)
optative ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιμῐ ἀντιστρᾰτοπεδεύσοις ἀντιστρᾰτοπεδεύσοι ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιτον ἀντιστρᾰτοπεδευσοίτην ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιμεν ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιτε ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιεν
middle indicative ἀντιστρᾰτοπεδεύσομαι ἀντιστρᾰτοπεδεύσῃ,
ἀντιστρᾰτοπεδεύσει		 ἀντιστρᾰτοπεδεύσεται ἀντιστρᾰτοπεδεύσεσθον ἀντιστρᾰτοπεδεύσεσθον ἀντιστρᾰτοπεδευσόμεθᾰ ἀντιστρᾰτοπεδεύσεσθε ἀντιστρᾰτοπεδεύσονται
optative ἀντιστρᾰτοπεδευσοίμην ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιο ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιτο ἀντιστρᾰτοπεδεύσοισθον ἀντιστρᾰτοπεδευσοίσθην ἀντιστρᾰτοπεδευσοίμεθᾰ ἀντιστρᾰτοπεδεύσοισθε ἀντιστρᾰτοπεδεύσοιντο
active middle
infinitive ἀντιστρᾰτοπεδεύσειν ἀντιστρᾰτοπεδεύσεσθαι
participle m ἀντιστρᾰτοπεδεύσων ἀντιστρᾰτοπεδευσόμενος
f ἀντιστρᾰτοπεδεύσουσᾰ ἀντιστρᾰτοπεδευσομένη
n ἀντιστρᾰτοπεδεῦσον ἀντιστρᾰτοπεδευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντεστρᾰτοπέδευσᾰ, ἀντεστρᾰτοπεδευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεστρᾰτοπέδευσᾰ ἀντεστρᾰτοπέδευσᾰς ἀντεστρᾰτοπέδευσε(ν) ἀντεστρᾰτοπεδεύσᾰτον ἀντεστρᾰτοπεδευσᾰ́την ἀντεστρᾰτοπεδεύσᾰμεν ἀντεστρᾰτοπεδεύσᾰτε ἀντεστρᾰτοπέδευσᾰν
subjunctive ἀντιστρᾰτοπεδεύσω ἀντιστρᾰτοπεδεύσῃς ἀντιστρᾰτοπεδεύσῃ ἀντιστρᾰτοπεδεύσητον ἀντιστρᾰτοπεδεύσητον ἀντιστρᾰτοπεδεύσωμεν ἀντιστρᾰτοπεδεύσητε ἀντιστρᾰτοπεδεύσωσῐ(ν)
optative ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιμῐ ἀντιστρᾰτοπεδεύσειᾰς,
ἀντιστρᾰτοπεδεύσαις		 ἀντιστρᾰτοπεδεύσειε(ν),
ἀντιστρᾰτοπεδεύσαι		 ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιτον ἀντιστρᾰτοπεδευσαίτην ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιμεν ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιτε ἀντιστρᾰτοπεδεύσειᾰν,
ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιεν
imperative   ἀντιστρᾰτοπέδευσον ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́τω ἀντιστρᾰτοπεδεύσᾰτον ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́των   ἀντιστρᾰτοπεδεύσᾰτε ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́ντων
middle indicative ἀντεστρᾰτοπεδευσᾰ́μην ἀντεστρᾰτοπεδεύσω ἀντεστρᾰτοπεδεύσᾰτο ἀντεστρᾰτοπεδεύσᾰσθον ἀντεστρᾰτοπεδευσᾰ́σθην ἀντεστρᾰτοπεδευσᾰ́μεθᾰ ἀντεστρᾰτοπεδεύσᾰσθε ἀντεστρᾰτοπεδεύσᾰντο
subjunctive ἀντιστρᾰτοπεδεύσωμαι ἀντιστρᾰτοπεδεύσῃ ἀντιστρᾰτοπεδεύσηται ἀντιστρᾰτοπεδεύσησθον ἀντιστρᾰτοπεδεύσησθον ἀντιστρᾰτοπεδευσώμεθᾰ ἀντιστρᾰτοπεδεύσησθε ἀντιστρᾰτοπεδεύσωνται
optative ἀντιστρᾰτοπεδευσαίμην ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιο ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιτο ἀντιστρᾰτοπεδεύσαισθον ἀντιστρᾰτοπεδευσαίσθην ἀντιστρᾰτοπεδευσαίμεθᾰ ἀντιστρᾰτοπεδεύσαισθε ἀντιστρᾰτοπεδεύσαιντο
imperative   ἀντιστρᾰτοπέδευσαι ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́σθω ἀντιστρᾰτοπεδεύσᾰσθον ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́σθων   ἀντιστρᾰτοπεδεύσᾰσθε ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀντιστρᾰτοπεδεῦσαι ἀντιστρᾰτοπεδεύσᾰσθαι
participle m ἀντιστρᾰτοπεδεύσᾱς ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́μενος
f ἀντιστρᾰτοπεδεύσᾱσᾰ ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰμένη
n ἀντιστρᾰτοπεδεῦσᾰν ἀντιστρᾰτοπεδευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀντεστρᾰτοπέδευκᾰ, ἀντεστρᾰτοπέδευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεστρᾰτοπέδευκᾰ ἀντεστρᾰτοπέδευκᾰς ἀντεστρᾰτοπέδευκε(ν) ἀντεστρᾰτοπεδεύκᾰτον ἀντεστρᾰτοπεδεύκᾰτον ἀντεστρᾰτοπεδεύκᾰμεν ἀντεστρᾰτοπεδεύκᾰτε ἀντεστρᾰτοπεδεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀντεστρᾰτοπεδεύκω ἀντεστρᾰτοπεδεύκῃς ἀντεστρᾰτοπεδεύκῃ ἀντεστρᾰτοπεδεύκητον ἀντεστρᾰτοπεδεύκητον ἀντεστρᾰτοπεδεύκωμεν ἀντεστρᾰτοπεδεύκητε ἀντεστρᾰτοπεδεύκωσῐ(ν)
optative ἀντεστρᾰτοπεδεύκοιμῐ,
ἀντεστρᾰτοπεδευκοίην		 ἀντεστρᾰτοπεδεύκοις,
ἀντεστρᾰτοπεδευκοίης		 ἀντεστρᾰτοπεδεύκοι,
ἀντεστρᾰτοπεδευκοίη		 ἀντεστρᾰτοπεδεύκοιτον ἀντεστρᾰτοπεδευκοίτην ἀντεστρᾰτοπεδεύκοιμεν ἀντεστρᾰτοπεδεύκοιτε ἀντεστρᾰτοπεδεύκοιεν
imperative   ἀντεστρᾰτοπέδευκε ἀντεστρᾰτοπεδευκέτω ἀντεστρᾰτοπεδεύκετον ἀντεστρᾰτοπεδευκέτων   ἀντεστρᾰτοπεδεύκετε ἀντεστρᾰτοπεδευκόντων
middle/
passive		 indicative ἀντεστρᾰτοπέδευμαι ἀντεστρᾰτοπέδευσαι ἀντεστρᾰτοπέδευται ἀντεστρᾰτοπέδευσθον ἀντεστρᾰτοπέδευσθον ἀντεστρᾰτοπεδεύμεθᾰ ἀντεστρᾰτοπέδευσθε ἀντεστρᾰτοπέδευνται
subjunctive ἀντεστρᾰτοπεδευμένος ὦ ἀντεστρᾰτοπεδευμένος ᾖς ἀντεστρᾰτοπεδευμένος ᾖ ἀντεστρᾰτοπεδευμένω ἦτον ἀντεστρᾰτοπεδευμένω ἦτον ἀντεστρᾰτοπεδευμένοι ὦμεν ἀντεστρᾰτοπεδευμένοι ἦτε ἀντεστρᾰτοπεδευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀντεστρᾰτοπεδευμένος εἴην ἀντεστρᾰτοπεδευμένος εἴης ἀντεστρᾰτοπεδευμένος εἴη ἀντεστρᾰτοπεδευμένω εἴητον/εἶτον ἀντεστρᾰτοπεδευμένω εἰήτην/εἴτην ἀντεστρᾰτοπεδευμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀντεστρᾰτοπεδευμένοι εἴητε/εἶτε ἀντεστρᾰτοπεδευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀντεστρᾰτοπέδευσο ἀντεστρᾰτοπεδεύσθω ἀντεστρᾰτοπέδευσθον ἀντεστρᾰτοπεδεύσθων   ἀντεστρᾰτοπέδευσθε ἀντεστρᾰτοπεδεύσθων
active middle/passive
infinitive ἀντεστρᾰτοπεδευκέναι ἀντεστρᾰτοπεδεῦσθαι
participle m ἀντεστρᾰτοπεδευκώς ἀντεστρᾰτοπεδευμένος
f ἀντεστρᾰτοπεδευκυῖᾰ ἀντεστρᾰτοπεδευμένη
n ἀντεστρᾰτοπεδευκός ἀντεστρᾰτοπεδευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.