ἁζόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /haz.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aˈzo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈzo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈzo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈzo.me.nos/

Participle

ἁζόμενος • (hazómenos) m (feminine ἁζομένη, neuter ἁζόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἅζομαι (házomai)

Declension

First and second declension of ἁζόμενος; ἁζομένη; ἁζόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἁζόμενος hazómenos	ἁζομένη hazoménē	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζόμενοι hazómenoi	ἁζόμεναι hazómenai	ἁζόμενᾰ hazómena
Genitive	ἁζομένου hazoménou	ἁζομένης hazoménēs	ἁζομένου hazoménou	ἁζομένοιν hazoménoin	ἁζομέναιν hazoménain	ἁζομένοιν hazoménoin	ἁζομένων hazoménōn	ἁζομένων hazoménōn	ἁζομένων hazoménōn
Dative	ἁζομένῳ hazoménōi	ἁζομένῃ hazoménēi	ἁζομένῳ hazoménōi	ἁζομένοιν hazoménoin	ἁζομέναιν hazoménain	ἁζομένοιν hazoménoin	ἁζομένοις hazoménois	ἁζομέναις hazoménais	ἁζομένοις hazoménois
Accusative	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένην hazoménēn	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένους hazoménous	ἁζομένᾱς hazoménās	ἁζόμενᾰ hazómena
Vocative	ἁζόμενε hazómene	ἁζομένη hazoménē	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζόμενοι hazómenoi	ἁζόμεναι hazómenai	ἁζόμενᾰ hazómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἁζομένως hazoménōs			ἁζομενώτερος hazomenṓteros			ἁζομενώτᾰτος hazomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of ἁζόμενος; ἁζομένη; ἁζόμενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἁζόμενος hazómenos	ἁζομένη hazoménē	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζόμενοι hazómenoi	ἁζόμεναι hazómenai	ἁζόμενᾰ hazómena
Genitive	ἁζομένου / ἁζομενοῖο / ἁζομένοιο / ἁζομενόο / ἁζομένοο hazoménou / hazomenoîo / hazoménoio / hazomenóo / hazoménoo	ἁζομένης hazoménēs	ἁζομένου / ἁζομενοῖο / ἁζομένοιο / ἁζομενόο / ἁζομένοο hazoménou / hazomenoîo / hazoménoio / hazomenóo / hazoménoo	ἁζομένοιῐν hazoménoiin	ἁζομέναιν / ἁζομέναιῐν / ἁζομένῃῐν hazoménai(i)n / hazoménēiin	ἁζομένοιῐν hazoménoiin	ἁζομένων hazoménōn	ἁζομενᾱ́ων / ἁζομενέ͜ων / ἁζομενῶν hazomenā́ōn / hazomené͜ōn / hazomenôn	ἁζομένων hazoménōn
Dative	ἁζομένῳ hazoménōi	ἁζομένῃ hazoménēi	ἁζομένῳ hazoménōi	ἁζομένοιῐν hazoménoiin	ἁζομέναιν / ἁζομέναιῐν / ἁζομένῃῐν hazoménai(i)n / hazoménēiin	ἁζομένοιῐν hazoménoiin	ἁζομένοισῐ / ἁζομένοισῐν / ἁζομένοις hazoménoisi(n) / hazoménois	ἁζομένῃσῐ / ἁζομένῃσῐν / ἁζομένῃς / ἁζομέναις hazoménēisi(n) / hazoménēis / hazoménais	ἁζομένοισῐ / ἁζομένοισῐν / ἁζομένοις hazoménoisi(n) / hazoménois
Accusative	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένην hazoménēn	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένους hazoménous	ἁζομένᾱς hazoménās	ἁζόμενᾰ hazómena
Vocative	ἁζόμενε hazómene	ἁζομένη hazoménē	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζόμενοι hazómenoi	ἁζόμεναι hazómenai	ἁζόμενᾰ hazómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἁζομένως hazoménōs			ἁζομενώτερος hazomenṓteros			ἁζομενώτᾰτος hazomenṓtatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.