ἰάπτω

Ancient Greek

Etymology

Uncertain. Often combined with ἴπτομαι (íptomai, “to press hard, oppress”), but this is semantically difficult. The verb has also been linked to ἵημι (híēmi, “to send, throw”) and Latin iaciō (“to throw, hurl, cast”).

Pronunciation
 

Verb

ἰᾰ́πτω • (iáptō)

  1. to send forth, drive on, shoot
  2. to rush, hurry

Inflection
   Present: ἰᾰ́πτω, ἰᾰ́πτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἰᾰ́πτω ἰᾰ́πτεις ἰᾰ́πτει ἰᾰ́πτετον ἰᾰ́πτετον ἰᾰ́πτομεν ἰᾰ́πτετε ἰᾰ́πτουσῐ(ν)
subjunctive ἰᾰ́πτω ἰᾰ́πτῃς ἰᾰ́πτῃ ἰᾰ́πτητον ἰᾰ́πτητον ἰᾰ́πτωμεν ἰᾰ́πτητε ἰᾰ́πτωσῐ(ν)
optative ἰᾰ́πτοιμῐ ἰᾰ́πτοις ἰᾰ́πτοι ἰᾰ́πτοιτον ἰᾰπτοίτην ἰᾰ́πτοιμεν ἰᾰ́πτοιτε ἰᾰ́πτοιεν
imperative   ἴᾰπτε ἰᾰπτέτω ἰᾰ́πτετον ἰᾰπτέτων   ἰᾰ́πτετε ἰᾰπτόντων
middle/
passive		 indicative ἰᾰ́πτομαι ἰᾰ́πτῃ,
ἰᾰ́πτει		 ἰᾰ́πτεται ἰᾰ́πτεσθον ἰᾰ́πτεσθον ἰᾰπτόμεθᾰ ἰᾰ́πτεσθε ἰᾰ́πτονται
subjunctive ἰᾰ́πτωμαι ἰᾰ́πτῃ ἰᾰ́πτηται ἰᾰ́πτησθον ἰᾰ́πτησθον ἰᾰπτώμεθᾰ ἰᾰ́πτησθε ἰᾰ́πτωνται
optative ἰᾰπτοίμην ἰᾰ́πτοιο ἰᾰ́πτοιτο ἰᾰ́πτοισθον ἰᾰπτοίσθην ἰᾰπτοίμεθᾰ ἰᾰ́πτοισθε ἰᾰ́πτοιντο
imperative   ἰᾰ́πτου ἰᾰπτέσθω ἰᾰ́πτεσθον ἰᾰπτέσθων   ἰᾰ́πτεσθε ἰᾰπτέσθων
active middle/passive
infinitive ἰᾰ́πτειν ἰᾰ́πτεσθαι
participle m ἰᾰ́πτων ἰᾰπτόμενος
f ἰᾰ́πτουσᾰ ἰᾰπτομένη
n ἰᾰ́πτον ἰᾰπτόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἴᾰπτον, ἰᾰπτόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἴᾰπτον ἴᾰπτες ἴᾰπτε(ν) ἰᾰ́πτετον ἰᾰπτέτην ἰᾰ́πτομεν ἰᾰ́πτετε ἴᾰπτον
middle/
passive		 indicative ἰᾰπτόμην ἰᾰ́πτου ἰᾰ́πτετο ἰᾰ́πτεσθον ἰᾰπτέσθην ἰᾰπτόμεθᾰ ἰᾰ́πτεσθε ἰᾰ́πτοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἰᾰ́ψω, ἰᾰ́ψομαι, ἰᾰφθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἰᾰ́ψω ἰᾰ́ψεις ἰᾰ́ψει ἰᾰ́ψετον ἰᾰ́ψετον ἰᾰ́ψομεν ἰᾰ́ψετε ἰᾰ́ψουσῐ(ν)
optative ἰᾰ́ψοιμῐ ἰᾰ́ψοις ἰᾰ́ψοι ἰᾰ́ψοιτον ἰᾰψοίτην ἰᾰ́ψοιμεν ἰᾰ́ψοιτε ἰᾰ́ψοιεν
middle indicative ἰᾰ́ψομαι ἰᾰ́ψῃ,
ἰᾰ́ψει		 ἰᾰ́ψεται ἰᾰ́ψεσθον ἰᾰ́ψεσθον ἰᾰψόμεθᾰ ἰᾰ́ψεσθε ἰᾰ́ψονται
optative ἰᾰψοίμην ἰᾰ́ψοιο ἰᾰ́ψοιτο ἰᾰ́ψοισθον ἰᾰψοίσθην ἰᾰψοίμεθᾰ ἰᾰ́ψοισθε ἰᾰ́ψοιντο
passive indicative ἰᾰφθήσομαι ἰᾰφθήσῃ ἰᾰφθήσεται ἰᾰφθήσεσθον ἰᾰφθήσεσθον ἰᾰφθησόμεθᾰ ἰᾰφθήσεσθε ἰᾰφθήσονται
optative ἰᾰφθησοίμην ἰᾰφθήσοιο ἰᾰφθήσοιτο ἰᾰφθήσοισθον ἰᾰφθησοίσθην ἰᾰφθησοίμεθᾰ ἰᾰφθήσοισθε ἰᾰφθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἰᾰ́ψειν ἰᾰ́ψεσθαι ἰᾰφθήσεσθαι
participle m ἰᾰ́ψων ἰᾰψόμενος ἰᾰφθησόμενος
f ἰᾰ́ψουσᾰ ἰᾰψομένη ἰᾰφθησομένη
n ἰᾰ́ψον ἰᾰψόμενον ἰᾰφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἴᾰψᾰ, ἰᾰψᾰ́μην, ἰᾰ́φθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἴᾰψᾰ ἴᾰψᾰς ἴᾰψε(ν) ἰᾰ́ψᾰτον ἰᾰψᾰ́την ἰᾰ́ψᾰμεν ἰᾰ́ψᾰτε ἴᾰψᾰν
subjunctive ἰᾰ́ψω ἰᾰ́ψῃς ἰᾰ́ψῃ ἰᾰ́ψητον ἰᾰ́ψητον ἰᾰ́ψωμεν ἰᾰ́ψητε ἰᾰ́ψωσῐ(ν)
optative ἰᾰ́ψαιμῐ ἰᾰ́ψειᾰς,
ἰᾰ́ψαις		 ἰᾰ́ψειε(ν),
ἰᾰ́ψαι		 ἰᾰ́ψαιτον ἰᾰψαίτην ἰᾰ́ψαιμεν ἰᾰ́ψαιτε ἰᾰ́ψειᾰν,
ἰᾰ́ψαιεν
imperative   ἴᾰψον ἰᾰψᾰ́τω ἰᾰ́ψᾰτον ἰᾰψᾰ́των   ἰᾰ́ψᾰτε ἰᾰψᾰ́ντων
middle indicative ἰᾰψᾰ́μην ἰᾰ́ψω ἰᾰ́ψᾰτο ἰᾰ́ψᾰσθον ἰᾰψᾰ́σθην ἰᾰψᾰ́μεθᾰ ἰᾰ́ψᾰσθε ἰᾰ́ψᾰντο
subjunctive ἰᾰ́ψωμαι ἰᾰ́ψῃ ἰᾰ́ψηται ἰᾰ́ψησθον ἰᾰ́ψησθον ἰᾰψώμεθᾰ ἰᾰ́ψησθε ἰᾰ́ψωνται
optative ἰᾰψαίμην ἰᾰ́ψαιο ἰᾰ́ψαιτο ἰᾰ́ψαισθον ἰᾰψαίσθην ἰᾰψαίμεθᾰ ἰᾰ́ψαισθε ἰᾰ́ψαιντο
imperative   ἴᾰψαι ἰᾰψᾰ́σθω ἰᾰ́ψᾰσθον ἰᾰψᾰ́σθων   ἰᾰ́ψᾰσθε ἰᾰψᾰ́σθων
passive indicative ἰᾰ́φθην ἰᾰ́φθης ἰᾰ́φθη ἰᾰ́φθητον ἰᾰφθήτην ἰᾰ́φθημεν ἰᾰ́φθητε ἰᾰ́φθησᾰν
subjunctive ἰᾰφθῶ ἰᾰφθῇς ἰᾰφθῇ ἰᾰφθῆτον ἰᾰφθῆτον ἰᾰφθῶμεν ἰᾰφθῆτε ἰᾰφθῶσῐ(ν)
optative ἰᾰφθείην ἰᾰφθείης ἰᾰφθείη ἰᾰφθεῖτον,
ἰᾰφθείητον		 ἰᾰφθείτην,
ἰᾰφθειήτην		 ἰᾰφθεῖμεν,
ἰᾰφθείημεν		 ἰᾰφθεῖτε,
ἰᾰφθείητε		 ἰᾰφθεῖεν,
ἰᾰφθείησᾰν
imperative   ἰᾰ́φθητῐ ἰᾰφθήτω ἰᾰ́φθητον ἰᾰφθήτων   ἰᾰ́φθητε ἰᾰφθέντων
active middle passive
infinitive ἰᾰ́ψαι ἰᾰ́ψᾰσθαι ἰᾰφθῆναι
participle m ἰᾰ́ψᾱς ἰᾰψᾰ́μενος ἰᾰφθείς
f ἰᾰ́ψᾱσᾰ ἰᾰψᾰμένη ἰᾰφθεῖσᾰ
n ἰᾰ́ψᾰν ἰᾰψᾰ́μενον ἰᾰφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • κᾰτῐᾰ́πτω (katiáptō)
  • περῐᾰ́πτω (periáptō)
  • προϊᾰ́πτω (proïáptō)

Further reading
  • “ἰάπτω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “ἰάπτω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “ἰάπτω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • ἰάπτω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • ἰάπτω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.