concoquens

Latin

Etymology

Present participle of concoquō.

Participle

concoquēns m or f or n (genitive concoquentis); third declension

  1. concocting

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative concoquēns concoquēns concoquentēs concoquentia
Genitive concoquentis concoquentis concoquentium concoquentium
Dative concoquentī concoquentī concoquentibus concoquentibus
Accusative concoquentem concoquēns concoquentēs, concoquentīs concoquentia
Ablative concoquente, concoquentī1 concoquente, concoquentī1 concoquentibus concoquentibus
Vocative concoquēns concoquēns concoquentēs concoquentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.