demandaturus

Latin

Etymology

Future active participle of dēmandō.

Participle

dēmandātūrus m (feminine dēmandātūra, neuter dēmandātūrum); first/second declension

  1. about to entrust

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēmandātūrus dēmandātūra dēmandātūrum dēmandātūrī dēmandātūrae dēmandātūra
Genitive dēmandātūrī dēmandātūrae dēmandātūrī dēmandātūrōrum dēmandātūrārum dēmandātūrōrum
Dative dēmandātūrō dēmandātūrae dēmandātūrō dēmandātūrīs dēmandātūrīs dēmandātūrīs
Accusative dēmandātūrum dēmandātūram dēmandātūrum dēmandātūrōs dēmandātūrās dēmandātūra
Ablative dēmandātūrō dēmandātūrā dēmandātūrō dēmandātūrīs dēmandātūrīs dēmandātūrīs
Vocative dēmandātūre dēmandātūra dēmandātūrum dēmandātūrī dēmandātūrae dēmandātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.