discontinuaturus

Latin

Etymology

Future active participle of discontinuō.

Participle

discontinuātūrus m (feminine discontinuātūra, neuter discontinuātūrum); first/second declension

  1. about to disunite, discontinue

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative discontinuātūrus discontinuātūra discontinuātūrum discontinuātūrī discontinuātūrae discontinuātūra
Genitive discontinuātūrī discontinuātūrae discontinuātūrī discontinuātūrōrum discontinuātūrārum discontinuātūrōrum
Dative discontinuātūrō discontinuātūrae discontinuātūrō discontinuātūrīs discontinuātūrīs discontinuātūrīs
Accusative discontinuātūrum discontinuātūram discontinuātūrum discontinuātūrōs discontinuātūrās discontinuātūra
Ablative discontinuātūrō discontinuātūrā discontinuātūrō discontinuātūrīs discontinuātūrīs discontinuātūrīs
Vocative discontinuātūre discontinuātūra discontinuātūrum discontinuātūrī discontinuātūrae discontinuātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.