disseminaturus

Latin

Etymology

Future active participle of dissēminō

Participle

dissēminātūrus m (feminine dissēminātūra, neuter dissēminātūrum); first/second declension

  1. about to disseminate

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dissēminātūrus dissēminātūra dissēminātūrum dissēminātūrī dissēminātūrae dissēminātūra
Genitive dissēminātūrī dissēminātūrae dissēminātūrī dissēminātūrōrum dissēminātūrārum dissēminātūrōrum
Dative dissēminātūrō dissēminātūrae dissēminātūrō dissēminātūrīs dissēminātūrīs dissēminātūrīs
Accusative dissēminātūrum dissēminātūram dissēminātūrum dissēminātūrōs dissēminātūrās dissēminātūra
Ablative dissēminātūrō dissēminātūrā dissēminātūrō dissēminātūrīs dissēminātūrīs dissēminātūrīs
Vocative dissēminātūre dissēminātūra dissēminātūrum dissēminātūrī dissēminātūrae dissēminātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.