insusurraturus

Latin

Etymology

Future active participle of insusurrō.

Participle

insusurrātūrus m (feminine insusurrātūra, neuter insusurrātūrum); first/second declension

  1. about to insinuate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative insusurrātūrus insusurrātūra insusurrātūrum insusurrātūrī insusurrātūrae insusurrātūra
Genitive insusurrātūrī insusurrātūrae insusurrātūrī insusurrātūrōrum insusurrātūrārum insusurrātūrōrum
Dative insusurrātūrō insusurrātūrae insusurrātūrō insusurrātūrīs insusurrātūrīs insusurrātūrīs
Accusative insusurrātūrum insusurrātūram insusurrātūrum insusurrātūrōs insusurrātūrās insusurrātūra
Ablative insusurrātūrō insusurrātūrā insusurrātūrō insusurrātūrīs insusurrātūrīs insusurrātūrīs
Vocative insusurrātūre insusurrātūra insusurrātūrum insusurrātūrī insusurrātūrae insusurrātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.