mintája

Hungarian

Etymology

minta + -ja (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈmintaːjɒ]
  • Hyphenation: min‧tá‧ja

Noun

mintája

  1. third-person singular single-possession possessive of minta

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative mintája
accusative mintáját
dative mintájának
instrumental mintájával
causal-final mintájáért
translative mintájává
terminative mintájáig
essive-formal mintájaként
essive-modal mintájául
inessive mintájában
superessive mintáján
adessive mintájánál
illative mintájába
sublative mintájára
allative mintájához
elative mintájából
delative mintájáról
ablative mintájától
non-attributive
possessive - singular
mintájáé
non-attributive
possessive - plural
mintájáéi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.