multiplicaturus

Latin

Etymology

Future active participle of multiplicō.

Participle

multiplicātūrus m (feminine multiplicātūra, neuter multiplicātūrum); first/second declension

  1. about to increase or multiply

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative multiplicātūrus multiplicātūra multiplicātūrum multiplicātūrī multiplicātūrae multiplicātūra
Genitive multiplicātūrī multiplicātūrae multiplicātūrī multiplicātūrōrum multiplicātūrārum multiplicātūrōrum
Dative multiplicātūrō multiplicātūrae multiplicātūrō multiplicātūrīs multiplicātūrīs multiplicātūrīs
Accusative multiplicātūrum multiplicātūram multiplicātūrum multiplicātūrōs multiplicātūrās multiplicātūra
Ablative multiplicātūrō multiplicātūrā multiplicātūrō multiplicātūrīs multiplicātūrīs multiplicātūrīs
Vocative multiplicātūre multiplicātūra multiplicātūrum multiplicātūrī multiplicātūrae multiplicātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.