söz etmek

Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *sö- (to say), with the suffix Proto-Turkic *-Uz.[1] Morphologically söz +‎ etmek.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsœz et.mec/

Verb

söz etmek (third-person singular simple present söz eder)

  1. To discuss, to talk about something.
  2. To gossip about something or someone.

Conjugation
Conjugation of söz etmek

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive söz etmek
impersonal participle imperfective söz eden
perfective söz etmiş
prospective söz edecek
personal participle non-prospective söz ettiğim söz ettiğin söz ettiği söz ettiğimiz söz ettiğiniz söz ettikleri
prospective söz edeceğim söz edeceğin söz edeceği söz edeceğimiz söz edeceğiniz söz edecekleri
verbal noun söz etme
way of doing söz ediş
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist söz ederim söz edersin söz eder söz ederiz söz edersiniz söz ederler
imperfective söz ediyorum söz ediyorsun söz ediyor söz ediyoruz söz ediyorsunuz söz ediyorlar
past perfective söz ettim söz ettin söz etti söz ettik söz ettiniz söz ettiler
imperfective söz ediyordum söz ediyordun söz ediyordu söz ediyorduk söz ediyordunuz söz ediyorlardı (or söz ediyordular)
future söz edeceğim söz edeceksin söz edecek söz edeceğiz söz edeceksiniz söz edecekler
inferential perfective söz etmişim söz etmişsin söz etmiş söz etmişiz söz etmişsiniz söz etmişler
aorist söz edermişim söz edermişsin söz edermiş söz edermişiz söz edermişsiniz söz ederlermiş (or söz edermişlar)
imperfective söz ediyormuşum söz ediyormuşsun söz ediyormuş söz ediyormuşuz söz ediyormuşsunuz söz ediyorlarmış
conditional simple söz etsem söz etsen söz etse söz etsek söz etseniz söz etseler
perfective söz etseydim söz etseydin söz etseydi söz etseydik söz etseydiniz söz etseydiler
optative söz edeyim söz edesin söz ede söz edelim söz edesiniz söz edeler
progressive söz etmekteyim söz etmektesin söz etmekte söz etmekteyiz söz etmektesiniz söz etmekteler
necessitative söz etmeliyim söz etmelisin söz etmeli söz etmeliyiz söz etmelisiniz söz etmeliler
imperative söz et söz etsin söz edin (or söz ediniz) söz etsinler
Positive interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist söz eder miyim? söz eder misin? söz eder mi? söz eder miyiz? söz eder misiniz? söz ederler mi?
imperfective söz ediyor muyum? söz ediyor musun? söz ediyor mu? söz ediyor muyuz? söz ediyor musunuz? söz ediyorlar mı?
past perfective söz ettim mi? söz ettin mi? söz etti mi? söz ettik mi? söz ettiniz mi? söz ettiler mi?
imperfective söz ediyor muydum? söz ediyor muydun? söz ediyor muydu? söz ediyor muyduk? söz ediyor muydunuz? söz ediyorlar mıydı?
future söz edecek miyim? söz edecek misin? söz edecek mi? söz edecek miyiz? söz edecek misiniz? söz edecekler mi?
inferential perfective söz etmiş miyim? söz etmiş misin? söz etmiş mi? söz etmiş miyiz? söz etmiş misiniz? söz etmişler mi?
aorist söz eder miymişim? söz eder miymişsin? söz eder miymiş? söz eder miymişiz? söz eder miymişsiniz? söz ederler miymiş?
imperfective söz ediyor muymuşum? söz ediyor muymuşsun? söz ediyor muymuş? söz ediyor muymuşuz? söz ediyor muymuşsunuz? söz ediyorlar mıymış?
conditional simple söz etsem mi? söz etsen mi? söz etse mi? söz etsek mi? söz etseniz mi? söz etseler mi?
perfective söz etse miydim? söz etse miydin? söz etse miydi? söz etse miydik? söz etse miydiniz? söz etseler miydi?
progressive söz etmekte

miyim?

 söz etmekte misin? söz etmekte mi? söz etmekte miyiz? söz etmekte misiniz? söz etmekteler mi?
necessitative söz etmeli

miyim?

 söz etmeli misin? söz etmeli mi? söz etmeli miyiz? söz etmeli misiniz? söz etmeliler mi?
Negative declarative
infinitive söz etmemek
impersonal participle imperfective söz etmeyen
perfective söz etmemiş
prospective söz etmeyecek
personal participle non-prospective söz etmediğim söz etmediğin söz etmediği söz etmediğimiz söz etmediğiniz söz etmedikleri
prospective söz etmeyeceğim söz etmeyeceğin söz etmeyeceği söz etmeyeceğimiz söz etmeyeceğiniz söz etmeyecekleri
verbal noun söz etmeme
way of doing söz etmeyiş
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist söz etmem söz etmezsin söz etmez söz etmeyiz söz etmezsiniz söz etmezler
imperfective söz etmiyorum söz etmiyorsun söz etmiyor söz etmiyoruz söz etmiyorsunuz söz etmiyorlar
past perfective söz etmedim söz etmedin söz etmedi söz etmedik söz etmediniz söz etmediler
imperfective söz etmiyordum söz etmiyordun söz etmiyordu söz etmiyorduk söz etmiyordunuz söz etmiyorlardı
future söz etmeyeceğim söz etmeyeceksin söz etmeyecek söz etmeyeceğiz söz etmeyeceksiniz söz etmeyecekler
inferential perfective söz etmemişim söz etmemişsin söz etmemiş söz etmemişiz söz etmemişsiniz söz etmemişler
aorist söz etmezmişim söz etmezmişsin söz etmezmiş söz etmezmişiz söz etmezmişsiniz söz etmezlermiş
imperfective söz etmiyormuşum söz etmiyormuşsun söz etmiyormuş söz etmiyormuşuz söz etmiyormuşsunuz söz etmiyorlarmış
conditional simple söz etmesem söz etmesen söz etmese söz etmesek söz etmeseniz söz etmeseler
perfective söz etmeseydim söz etmeseydin söz etmeseydi söz etmeseydik söz etmeseydiniz söz etmeseydiler
optative söz etmeyeyim söz etmeyesin söz etmeye söz etmeyelim söz etmeyesiniz söz etmeyeler
progressive söz etmemekteyim söz etmemektesin söz etmemekte söz etmemekteyiz söz etmemektesiniz söz etmemekteler
necessitative söz etmemeliyim söz etmemelisin söz etmemeli söz etmemeliyiz söz etmemelisiniz söz etmemeliler
imperative söz etme söz etmesin söz etmeyin (or söz etmeyiniz) söz etmesinler
Negative interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist söz etmez miyim? söz etmez misin? söz etmez mi? söz etmez miyiz? söz etmez misiniz? söz etmezler mi?
imperfective söz etmiyor muyum? söz etmiyor musun? söz etmiyor mu? söz etmiyor muyuz? söz etmiyor musunuz? söz etmiyorlar mı?
past perfective söz etmedim mi? söz etmedin mi? söz etmedi mi? söz etmedik mi? söz etmediniz mi? söz etmediler mi?
imperfective söz etmiyor muydum? söz etmiyor muydun? söz etmiyor muydu? söz etmiyor muyduk? söz etmiyor muydunuz? söz etmiyorlar mıydı?
future söz etmeyecek miyim? söz etmeyecek misin? söz etmeyecek mi? söz etmeyecek miyiz? söz etmeyecek misiniz? söz etmeyecekler mi?
inferential perfective söz etmemiş miyim? söz etmemiş misin? söz etmemiş mi? söz etmemiş miyiz? söz etmemiş misiniz? söz etmemişler mi?
aorist söz etmez miymişim? söz etmez miymişsin? söz etmez mimiş? söz etmez miymişiz? söz etmez miymişsiniz? söz etmezler miymiş?
imperfective söz etmiyor muymuşum? söz etmiyor muymuşsun? söz etmiyor muymuş? söz etmiyor muymuşuz? söz etmiyor muymuşsunuz? söz etmiyorlar mıymış?
conditional simple söz etmesem mi? söz etmesen mi? söz etmese mi? söz etmesek mi? söz etmeseniz mi? söz etmeseler mi?
perfective söz etmese miydim? söz etmese miydin? söz etmese miydi? söz etmese miydik? söz etmese miydiniz? söz etmeseler miydi?
progressive söz etmemekte miyim? söz etmemekte misin? söz etmemekte mi? söz etmemekte miyiz? söz etmemekte misiniz? söz etmemekteler mi?
necessitative söz etmemeli miyim? söz etmemeli misin? söz etmemeli mi? söz etmemeli miyiz? söz etmemeli misiniz? söz etmemeliler mi?

References
  1. Nişanyan, Sevan (2002–) “söz”, in Nişanyan Sözlük

Further reading
  • “söz etmek”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.