suppeditans

Latin

Etymology

Present participle of suppeditō.

Participle

suppeditāns m, f, n (genitive suppeditantis); third declension

  1. sufficing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative suppeditāns suppeditāns suppeditantēs suppeditantia
Genitive suppeditantis suppeditantis suppeditantium suppeditantium
Dative suppeditantī suppeditantī suppeditantibus suppeditantibus
Accusative suppeditantem suppeditāns suppeditantēs, suppeditantīs suppeditantia
Ablative suppeditante, suppeditantī1 suppeditante, suppeditantī1 suppeditantibus suppeditantibus
Vocative suppeditāns suppeditāns suppeditantēs suppeditantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.