suppeditaturus

Latin

Etymology

Future active participle of suppeditō.

Participle

suppeditātūrus m (feminine suppeditātūra, neuter suppeditātūrum); first/second declension

  1. about to suffice

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative suppeditātūrus suppeditātūra suppeditātūrum suppeditātūrī suppeditātūrae suppeditātūra
Genitive suppeditātūrī suppeditātūrae suppeditātūrī suppeditātūrōrum suppeditātūrārum suppeditātūrōrum
Dative suppeditātūrō suppeditātūrae suppeditātūrō suppeditātūrīs suppeditātūrīs suppeditātūrīs
Accusative suppeditātūrum suppeditātūram suppeditātūrum suppeditātūrōs suppeditātūrās suppeditātūra
Ablative suppeditātūrō suppeditātūrā suppeditātūrō suppeditātūrīs suppeditātūrīs suppeditātūrīs
Vocative suppeditātūre suppeditātūra suppeditātūrum suppeditātūrī suppeditātūrae suppeditātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.