suppeditatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of suppeditō.

Participle

suppeditātus m (feminine suppeditāta, neuter suppeditātum); first/second declension

  1. sufficed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative suppeditātus suppeditāta suppeditātum suppeditātī suppeditātae suppeditāta
Genitive suppeditātī suppeditātae suppeditātī suppeditātōrum suppeditātārum suppeditātōrum
Dative suppeditātō suppeditātae suppeditātō suppeditātīs suppeditātīs suppeditātīs
Accusative suppeditātum suppeditātam suppeditātum suppeditātōs suppeditātās suppeditāta
Ablative suppeditātō suppeditātā suppeditātō suppeditātīs suppeditātīs suppeditātīs
Vocative suppeditāte suppeditāta suppeditātum suppeditātī suppeditātae suppeditāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.