uitbrengen

Dutch

Etymology

uit +‎ brengen

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈœy̯tˌbrɛŋə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: uit‧bren‧gen

Verb

uitbrengen

  1. to bring out – e.g. the vote
  2. to release – e.g. a record
  3. to utter – e.g. a word

Inflection
Inflection of uitbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive uitbrengen
past singular bracht uit
past participle uitgebracht
infinitive uitbrengen
gerund uitbrengen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breng uitbracht uituitbrenguitbracht
2nd person sing. (jij) brengt uitbracht uituitbrengtuitbracht
2nd person sing. (u) brengt uitbracht uituitbrengtuitbracht
2nd person sing. (gij) brengt uitbracht uituitbrengtuitbracht
3rd person singular brengt uitbracht uituitbrengtuitbracht
plural brengen uitbrachten uituitbrengenuitbrachten
subjunctive sing.1 brenge uitbrachte uituitbrengeuitbrachte
subjunctive plur.1 brengen uitbrachten uituitbrengenuitbrachten
imperative sing. breng uit
imperative plur.1 brengt uit
participles uitbrengenduitgebracht
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.