uitvouwen

Dutch

Etymology

From uit + vouwen.

Pronunciation

  • (file)
  • Hyphenation: uit‧vou‧wen

Verb

uitvouwen

  1. to spread out

Inflection

Inflection of uitvouwen (weak with strong past participle, separable)
infinitive uitvouwen
past singular vouwde uit
past participle uitgevouwen
infinitive uitvouwen
gerund uitvouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vouw uitvouwde uituitvouwuitvouwde
2nd person sing. (jij) vouwt uitvouwde uituitvouwtuitvouwde
2nd person sing. (u) vouwt uitvouwde uituitvouwtuitvouwde
2nd person sing. (gij) vouwt uitvouwde uituitvouwtuitvouwde
3rd person singular vouwt uitvouwde uituitvouwtuitvouwde
plural vouwen uitvouwden uituitvouwenuitvouwden
subjunctive sing.1 vouwe uitvouwde uituitvouweuitvouwde
subjunctive plur.1 vouwen uitvouwden uituitvouwenuitvouwden
imperative sing. vouw uit
imperative plur.1 vouwt uit
participles uitvouwenduitgevouwen
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.