èstre

Occitan

Etymology

From Old Occitan esser, from Early Medieval Latin essere, from Latin esse.

Pronunciation

Verb

èstre

  1. (Niçard, Auvernhat) alternative form of èsser
    Niçard
simple compound
infinitive èstre èstre estat
gerund estènt use gerund of èstre + past participle
past participle estat —
person singular plural
first second third first second third
indicative ieu tu el nosautres vosautres eles
present siáu siás es sièm siètz son
imperfect èri ères èra eravam eravatz èron
preterite siguèri, foguèri1 siguères, foguères1 siguèt, foguèt1 sigueriam fogueriam1 sigueriatz, fogueriatz1 siguèron, foguèron1
future serai seràs serà serèm serètz seràn
conditional serii series seria seriavam seriavatz serion
conditional 2nd form1
compound
tenses 		present perfect use the present tense of èstre + past participle
pluperfect use the imperfect tense of èstre + past participle
past anterior use the preterite tense of èstre + past participle
future perfect use the future tense of èstre + past participle
conditional perfect use the conditional tense of èstre + past participle
subjunctive que ieu que tu que el que nosautres que vosautres que eles
present sigui sigues sigue siguem siguetz sigon
imperfect siguessi, foguessi1 siguesses, foguesses1 siguesse, foguesse1 siguessiam, foguessiam1 siguessiatz, foguessiatz1 siguesson, foguesson1
compound
tenses 		past use the present subjunctive of èstre + past participle
pluperfect use the imperfect subjunctive of èstre + past participle
imperative — tu — nosautres vosautres —
sigue siguem siguetz 1Now chiefly obsolete, still in use in some Limousin and Vivaro-Alpin dialects
1 : archaic

Noun

èstre m (plural èstres)

  1. alternative form of èsser
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.