προσάγω

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (pros-, “toward”) +‎ ἄγω (ágō, “to go, lead”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.sá.ɡɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈsa.ɡo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈsa.ɣo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈsa.ɣo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈsa.ɣo/

Verb

προσάγω • (proságō)

to bring
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 9:41b:
  προσάγαγε ὧδε τὸν υἱόν σου.
  proságage hôde tòn huión sou.
  Translation by KJV
  Bring thy son hither.
to furnish, supply
to add to
to move towards, apply
to set (food) before [with dative]
(passive voice) to attach oneself [with dative ‘to’]
to draw near, approach
- New Testament, Acts of the Apostles 27:27:
  Ὡς δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτη νὺξ ἐγένετο, διαφερομένων ἡμῶν ἐν τῷ Ἀδρίᾳ, κατὰ μέσον τῆς νυκτὸς, ὑπενόουν οἱ ναῦται προσάγειν τινὰ αὐτοῖς χώραν·
  Hōs dè tessareskaidekátē nùx egéneto, diapheroménōn hēmôn en tōî Adríāi, katà méson tês nuktòs, hupenóoun hoi naûtai proságein tinà autoîs khṓran;
  Translation by KJV
  But when the fourteenth night was come, as we were driven up and down in Adria, about midnight the shipmen deemed that they drew near to some country;
(middle voice) to bring or draw to oneself, attach to oneself, bring over to one's side
to induce
to take to oneself, take up
to procure, import

Conjugation

Present: προσᾰ́γω, προσᾰ́γομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσᾰ́γω	προσᾰ́γεις	προσᾰ́γει	προσᾰ́γετον	προσᾰ́γετον	προσᾰ́γομεν	προσᾰ́γετε	προσᾰ́γουσῐ(ν)
	subjunctive	προσᾰ́γω	προσᾰ́γῃς	προσᾰ́γῃ	προσᾰ́γητον	προσᾰ́γητον	προσᾰ́γωμεν	προσᾰ́γητε	προσᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	προσᾰ́γοιμῐ	προσᾰ́γοις	προσᾰ́γοι	προσᾰ́γοιτον	προσᾰγοίτην	προσᾰ́γοιμεν	προσᾰ́γοιτε	προσᾰ́γοιεν
	imperative		πρόσᾰγε	προσᾰγέτω	προσᾰ́γετον	προσᾰγέτων		προσᾰ́γετε	προσᾰγόντων
middle/ passive	indicative	προσᾰ́γομαι	προσᾰ́γῃ / προσᾰ́γει	προσᾰ́γεται	προσᾰ́γεσθον	προσᾰ́γεσθον	προσᾰγόμεθᾰ	προσᾰ́γεσθε	προσᾰ́γονται
	subjunctive	προσᾰ́γωμαι	προσᾰ́γῃ	προσᾰ́γηται	προσᾰ́γησθον	προσᾰ́γησθον	προσᾰγώμεθᾰ	προσᾰ́γησθε	προσᾰ́γωνται
	optative	προσᾰγοίμην	προσᾰ́γοιο	προσᾰ́γοιτο	προσᾰ́γοισθον	προσᾰγοίσθην	προσᾰγοίμεθᾰ	προσᾰ́γοισθε	προσᾰ́γοιντο
	imperative		προσᾰ́γου	προσᾰγέσθω	προσᾰ́γεσθον	προσᾰγέσθων		προσᾰ́γεσθε	προσᾰγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσᾰ́γειν				προσᾰ́γεσθαι
participle	m	προσᾰ́γων				προσᾰγόμενος
	f	προσᾰ́γουσᾰ				προσᾰγομένη
	n	προσᾰ́γον				προσᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πρόσηγον, προσηγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρόσηγον	πρόσηγες	πρόσηγε(ν)	προσήγετον	προσηγέτην	προσήγομεν	προσήγετε	πρόσηγον
middle/ passive	indicative	προσηγόμην	προσήγου	προσήγετο	προσήγεσθον	προσηγέσθην	προσηγόμεθᾰ	προσήγεσθε	προσήγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προσᾰ́ξω, προσᾰ́ξομαι, προσᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσᾰ́ξω	προσᾰ́ξεις	προσᾰ́ξει	προσᾰ́ξετον	προσᾰ́ξετον	προσᾰ́ξομεν	προσᾰ́ξετε	προσᾰ́ξουσῐ(ν)
active	optative	προσᾰ́ξοιμῐ	προσᾰ́ξοις	προσᾰ́ξοι	προσᾰ́ξοιτον	προσᾰξοίτην	προσᾰ́ξοιμεν	προσᾰ́ξοιτε	προσᾰ́ξοιεν
middle	indicative	προσᾰ́ξομαι	προσᾰ́ξῃ / προσᾰ́ξει	προσᾰ́ξεται	προσᾰ́ξεσθον	προσᾰ́ξεσθον	προσᾰξόμεθᾰ	προσᾰ́ξεσθε	προσᾰ́ξονται
middle	optative	προσᾰξοίμην	προσᾰ́ξοιο	προσᾰ́ξοιτο	προσᾰ́ξοισθον	προσᾰξοίσθην	προσᾰξοίμεθᾰ	προσᾰ́ξοισθε	προσᾰ́ξοιντο
passive	indicative	προσᾰχθήσομαι	προσᾰχθήσῃ	προσᾰχθήσεται	προσᾰχθήσεσθον	προσᾰχθήσεσθον	προσᾰχθησόμεθᾰ	προσᾰχθήσεσθε	προσᾰχθήσονται
passive	optative	προσᾰχθησοίμην	προσᾰχθήσοιο	προσᾰχθήσοιτο	προσᾰχθήσοισθον	προσᾰχθησοίσθην	προσᾰχθησοίμεθᾰ	προσᾰχθήσοισθε	προσᾰχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προσᾰ́ξειν			προσᾰ́ξεσθαι		προσᾰχθήσεσθαι
participle	m	προσᾰ́ξων			προσᾰξόμενος		προσᾰχθησόμενος
	f	προσᾰ́ξουσᾰ			προσᾰξομένη		προσᾰχθησομένη
	n	προσᾰ́ξον			προσᾰξόμενον		προσᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσῆξᾰ, προσηξᾰ́μην, προσήχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσῆξᾰ	προσῆξᾰς	προσῆξε(ν)	προσήξᾰτον	προσηξᾰ́την	προσήξᾰμεν	προσήξᾰτε	προσῆξᾰν
	subjunctive	προσᾰ́ξω	προσᾰ́ξῃς	προσᾰ́ξῃ	προσᾰ́ξητον	προσᾰ́ξητον	προσᾰ́ξωμεν	προσᾰ́ξητε	προσᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	προσᾰ́ξαιμῐ	προσᾰ́ξειᾰς / προσᾰ́ξαις	προσᾰ́ξειε(ν) / προσᾰ́ξαι	προσᾰ́ξαιτον	προσᾰξαίτην	προσᾰ́ξαιμεν	προσᾰ́ξαιτε	προσᾰ́ξειᾰν / προσᾰ́ξαιεν
	imperative		πρόσᾰξον	προσᾰξᾰ́τω	προσᾰ́ξᾰτον	προσᾰξᾰ́των		προσᾰ́ξᾰτε	προσᾰξᾰ́ντων
middle	indicative	προσηξᾰ́μην	προσήξω	προσήξᾰτο	προσήξᾰσθον	προσηξᾰ́σθην	προσηξᾰ́μεθᾰ	προσήξᾰσθε	προσήξᾰντο
	subjunctive	προσᾰ́ξωμαι	προσᾰ́ξῃ	προσᾰ́ξηται	προσᾰ́ξησθον	προσᾰ́ξησθον	προσᾰξώμεθᾰ	προσᾰ́ξησθε	προσᾰ́ξωνται
	optative	προσᾰξαίμην	προσᾰ́ξαιο	προσᾰ́ξαιτο	προσᾰ́ξαισθον	προσᾰξαίσθην	προσᾰξαίμεθᾰ	προσᾰ́ξαισθε	προσᾰ́ξαιντο
	imperative		πρόσᾰξαι	προσᾰξᾰ́σθω	προσᾰ́ξᾰσθον	προσᾰξᾰ́σθων		προσᾰ́ξᾰσθε	προσᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	προσήχθην	προσήχθης	προσήχθη	προσήχθητον	προσηχθήτην	προσήχθημεν	προσήχθητε	προσήχθησᾰν
	subjunctive	προσᾰχθῶ	προσᾰχθῇς	προσᾰχθῇ	προσᾰχθῆτον	προσᾰχθῆτον	προσᾰχθῶμεν	προσᾰχθῆτε	προσᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	προσᾰχθείην	προσᾰχθείης	προσᾰχθείη	προσᾰχθεῖτον / προσᾰχθείητον	προσᾰχθείτην / προσᾰχθειήτην	προσᾰχθεῖμεν / προσᾰχθείημεν	προσᾰχθεῖτε / προσᾰχθείητε	προσᾰχθεῖεν / προσᾰχθείησᾰν
	imperative		προσᾰ́χθητῐ	προσᾰχθήτω	προσᾰ́χθητον	προσᾰχθήτων		προσᾰ́χθητε	προσᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προσᾰ́ξαι			προσᾰ́ξᾰσθαι		προσᾰχθῆναι
participle	m	προσᾰ́ξᾱς			προσᾰξᾰ́μενος		προσᾰχθείς
	f	προσᾰ́ξᾱσᾰ			προσᾰξᾰμένη		προσᾰχθεῖσᾰ
	n	προσᾰ́ξᾰν			προσᾰξᾰ́μενον		προσᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσήγᾰγον, προσηγᾰγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσήγᾰγον	προσήγᾰγες	προσήγᾰγε(ν)	προσηγᾰ́γετον	προσηγᾰγέτην	προσηγᾰ́γομεν	προσηγᾰ́γετε	προσήγᾰγον
	subjunctive	προσᾰγᾰ́γω	προσᾰγᾰ́γῃς	προσᾰγᾰ́γῃ	προσᾰγᾰ́γητον	προσᾰγᾰ́γητον	προσᾰγᾰ́γωμεν	προσᾰγᾰ́γητε	προσᾰγᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	προσᾰγᾰ́γοιμῐ	προσᾰγᾰ́γοις	προσᾰγᾰ́γοι	προσᾰγᾰ́γοιτον	προσᾰγᾰγοίτην	προσᾰγᾰ́γοιμεν	προσᾰγᾰ́γοιτε	προσᾰγᾰ́γοιεν
	imperative		προσᾰ́γᾰγε	προσᾰγᾰγέτω	προσᾰγᾰ́γετον	προσᾰγᾰγέτων		προσᾰγᾰ́γετε	προσᾰγᾰγόντων
middle	indicative	προσηγᾰγόμην	προσηγᾰ́γου	προσηγᾰ́γετο	προσηγᾰ́γεσθον	προσηγᾰγέσθην	προσηγᾰγόμεθᾰ	προσηγᾰ́γεσθε	προσηγᾰ́γοντο
	subjunctive	προσᾰγᾰ́γωμαι	προσᾰγᾰ́γῃ	προσᾰγᾰ́γηται	προσᾰγᾰ́γησθον	προσᾰγᾰ́γησθον	προσᾰγᾰγώμεθᾰ	προσᾰγᾰ́γησθε	προσᾰγᾰ́γωνται
	optative	προσᾰγᾰγοίμην	προσᾰγᾰ́γοιο	προσᾰγᾰ́γοιτο	προσᾰγᾰ́γοισθον	προσᾰγᾰγοίσθην	προσᾰγᾰγοίμεθᾰ	προσᾰγᾰ́γοισθε	προσᾰγᾰ́γοιντο
	imperative		προσᾰγᾰγοῦ	προσᾰγᾰγέσθω	προσᾰγᾰ́γεσθον	προσᾰγᾰγέσθων		προσᾰγᾰ́γεσθε	προσᾰγᾰγέσθων
		active			middle
infinitive		προσᾰγᾰγεῖν			προσᾰγᾰγέσθαι
participle	m	προσᾰγᾰγών			προσᾰγᾰγόμενος
	f	προσᾰγᾰγοῦσᾰ			προσᾰγᾰγομένη
	n	προσᾰγᾰγόν			προσᾰγᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προσῆχᾰ, προσῆγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσῆχᾰ	προσῆχᾰς	προσῆχε(ν)	προσήχᾰτον	προσήχᾰτον	προσήχᾰμεν	προσήχᾰτε	προσήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προσήχω	προσήχῃς	προσήχῃ	προσήχητον	προσήχητον	προσήχωμεν	προσήχητε	προσήχωσῐ(ν)
	optative	προσήχοιμῐ / προσηχοίην	προσήχοις / προσηχοίης	προσήχοι / προσηχοίη	προσήχοιτον	προσηχοίτην	προσήχοιμεν	προσήχοιτε	προσήχοιεν
	imperative		προσῆχε	προσηχέτω	προσήχετον	προσηχέτων		προσήχετε	προσηχόντων
middle	indicative	προσῆγμαι	προσῆξαι	προσῆκται	προσῆχθον	προσῆχθον	προσήγμεθᾰ	προσῆχθε	προσήγᾰται
	subjunctive	προσηγμένος ὦ	προσηγμένος ᾖς	προσηγμένος ᾖ	προσηγμένω ἦτον	προσηγμένω ἦτον	προσηγμένοι ὦμεν	προσηγμένοι ἦτε	προσηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προσηγμένος εἴην	προσηγμένος εἴης	προσηγμένος εἴη	προσηγμένω εἴητον / εἶτον	προσηγμένω εἰήτην / εἴτην	προσηγμένοι εἴημεν / εἶμεν	προσηγμένοι εἴητε / εἶτε	προσηγμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		προσῆξο	προσήχθω	προσῆχθον	προσήχθων		προσῆχθε	προσήχθων
		active
infinitive		προσηχέναι				προσῆχθαι
participle	m	προσηχώς				προσηγμένος
	f	προσηχυῖᾰ				προσηγμένη
	n	προσηχός				προσηγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

→ Old Armenian: առբերեմ (aṙberem) (calque)