πρόκληση

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek πρόκλησις (próklēsis, “challenge to combat”) with -ση (-si) and semantic loan from French provocation.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɾo.kli.si/
  • Hyphenation: πρό‧κλη‧ση

Noun

πρόκληση • (próklisi) f (plural προκλήσεις)

  1. provocation, challenge, defiance

Declension

Declension of πρόκληση
singular plural
nominative πρόκληση (próklisi) προκλήσεις (proklíseis)
genitive πρόκλησης (próklisis) προκλήσεων (proklíseon)
accusative πρόκληση (próklisi) προκλήσεις (proklíseis)
vocative πρόκληση (próklisi) προκλήσεις (proklíseis)

Older or formal genitive singular: προκλήσεως (proklíseos)

References

  1. ^ πρόκληση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.