апостолъ
Old Church Slavonic
Etymology
Borrowed from Ancient Greek ἀπόστολος (apóstolos).
Noun
апостолъ • (apostolŭ) m
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | апостолъ apostolŭ |
апостола apostola |
апостоли apostoli |
| genitive | апостола apostola |
апостолоу apostolu |
апостолъ apostolŭ |
| dative | апостолоу, апостолови apostolu, apostolovi |
апостолома apostoloma |
апостоломъ apostolomŭ |
| accusative | апостолъ, апостола apostolŭ, apostola |
апостола apostola |
апостолꙑ apostoly |
| instrumental | апостоломъ apostolomŭ |
апостолома apostoloma |
апостолꙑ apostoly |
| locative | апостолѣ apostolě |
апостолоу apostolu |
апостолѣхъ apostolěxŭ |
| vocative | апостоле apostole |
апостола apostola |
апостоли apostoli |
Descendants
- → Romanian: apostol
- → Russian: апо́стол (apóstol)
- → Serbo-Croatian: àpostol, а̀постол
- → Ukrainian: апо́стол (apóstol)
Further reading
- “апостолъ”, in GORAZD (overall work in Czech, English, and Russian), http://gorazd.org, 2016—2025