викач
Bulgarian
Etymology
ви́кам (víkam, “to call, to shout”) + -ач (-ač)
Pronunciation
- IPA(key): [viˈkat͡ʃ]
Audio: (file)
Noun
вика́ч • (vikáč) m (feminine вика́чка)
- shouter, screamer
- (archaic) town crier
- Synonyms: глашата́й (glašatáj), прото́гер (protóger)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | вика́ч vikáč |
вика́чи vikáči |
| definite (subject form) |
вика́чът vikáčǎt |
вика́чите vikáčite |
| definite (object form) |
вика́ча vikáča | |
| vocative form | вика́чо vikáčo |
вика́чи vikáči |
References
- “викач”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- “викач”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010
Macedonian
Etymology
From вика (vika).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈvikat͡ʃ]
- Hyphenation: ви‧кач
Noun
викач • (vikač) m (plural викачи)
- shouter, noisemaker
- (archaic) bellman, town crier, crier (one who gives public notice by loud proclamation)
- Synonyms: телал (telal), протуѓер (protuǵer), барабанџија (barabandžija)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | викач (vikač) | викачи (vikači) |
| definite unspecified | викачот (vikačot) | викачите (vikačite) |
| definite proximal | викачов (vikačov) | викачиве (vikačive) |
| definite distal | викачон (vikačon) | викачине (vikačine) |
| vocative | викачу (vikaču) | викачи (vikači) |
| count form | — | викача (vikača) |
Serbo-Croatian
Pronunciation
- IPA(key): /ʋǐkaːt͡ʃ/
- Hyphenation: ви‧кач
Noun
вѝка̄ч m anim (Latin spelling vìkāč)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | вѝка̄ч | викачи |
| genitive | вика́ча | викача |
| dative | викачу | викачима |
| accusative | викача | викаче |
| vocative | викачу | викачи |
| locative | викачу | викачима |
| instrumental | викачем | викачима |