дъчька

Old East Slavic

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dъťьka, from Proto-Slavic *dъ̏ťi, from Proto-Balto-Slavic *duktḗ, from Proto-Indo-European *dʰugh₂tḗr.

Pronunciation

  • IPA(key): /dʊt͡ɕɪˈkɑ//dʊt͡ɕɪˈka//dɔt͡ɕˈka/
  • (ca. 9th CE) IPA(key): /dʊt͡ɕɪˈkɑ/
  • (ca. 11th CE) IPA(key): /dʊt͡ɕɪˈka/
  • (ca. 13th CE) IPA(key): /dɔt͡ɕˈka/

  • Hyphenation: дъ‧чь‧ка́

Noun

дъчька (dŭčĭka)

  1. daughter

Declension

Declension of дъчька (hard a-stem)
singular dual plural
nominative дъчька
dŭčĭka
дъчькѣ
dŭčĭkě
дъчькꙑ
dŭčĭky
genitive дъчькꙑ
dŭčĭky
дъчьку
dŭčĭku
дъчькъ
dŭčĭkŭ
dative дъчькѣ
dŭčĭkě
дъчькама
dŭčĭkama
дъчькамъ
dŭčĭkamŭ
accusative дъчькѫ
dŭčĭkǫ
дъчькѣ
dŭčĭkě
дъчькꙑ
dŭčĭky
instrumental дъчькоѭ
dŭčĭkojǫ
дъчькама
dŭčĭkama
дъчьками
dŭčĭkami
locative дъчькѣ
dŭčĭkě
дъчьку
dŭčĭku
дъчькахъ
dŭčĭkaxŭ
vocative дъчько
dŭčĭko
дъчькѣ
dŭčĭkě
дъчькꙑ
dŭčĭky