изобличать

Russian

Pronunciation

  • IPA(key): [ɪzəblʲɪˈt͡ɕætʲ]

Verb

изоблича́ть • (izobličátʹimpf (perfective изобличи́ть)

  1. to unmask
  2. to betray (to indicate)
    Synonym: выдава́ть (vydavátʹ)
    • 1877, Иван Тургенев [Ivan Turgenev], “Часть первая. IV”, in Новь; English translation from Constance Garnett, transl., Virgin Soil, 1920:
      Па́клин неда́ром обзыва́л его́ аристокра́том; всё в нём изоблича́ло поро́ду: ма́ленькие у́ши, ру́ки, но́ги, не́сколько ме́лкие, но то́нкие черты́ лица́, не́жная ко́жа, пуши́стые во́лосы, са́мый го́лос, слегка́ карта́вый, но прия́тный.
      Páklin nedárom obzyvál jevó aristokrátom; vsjo v njom izobličálo poródu: málenʹkije úši, rúki, nógi, néskolʹko mélkije, no tónkije čertý licá, néžnaja kóža, pušístyje vólosy, sámyj gólos, slexká kartávyj, no prijátnyj.
      Paklin had not been wrong in describing him as an aristocrat; everything in him betrayed good birth: his little ears, hands and feet, the delicate but rather small features of his face, his soft skin, his fluffy hair, even his rather mincing but musical voice.

Conjugation