лъб
Bulgarian
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *lъbъ.
Noun
лъб • (lǎb) m (diminutive лъ́бче) (dated)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | лъб lǎb |
лъ́бове lǎ́bove |
| definite (subject form) |
лъ́бът lǎ́bǎt |
лъ́бовете lǎ́bovete |
| definite (object form) |
лъ́ба lǎ́ba | |
| count form | — | лъ́ба lǎ́ba |
Alternative forms
- лоб (lob, “forehead”) — borrowed from Russian
Derived terms
- лъ́бец (lǎ́bec)
- лъбе́тина (lǎbétina) (augmentative)
Related terms
References
- “лоб”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- “лоб”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010
- Nayden Gerov (1899) “лъбъ”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language][1] (in Bulgarian), volume 3, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 26