люто

See also: љуто

Old Church Slavonic

Etymology

From лютъ (ljutŭ) +‎ (-o), from Proto-Slavic *ljutъ.

Noun

люто • (ljuton

  1. wickedness, villainy, rage(?)

Declension

Declension of люто (s-stem)
singular dual plural
nominative люто
ljuto
лютесѣ
ljutesě
лютеса
ljutesa
genitive лютесе
ljutese
лютесоу
ljutesu
лютесъ
ljutesŭ
dative лютеси
ljutesi
лютесьма
ljutesĭma
лютесьмъ
ljutesĭmŭ
accusative люто
ljuto
лютесѣ
ljutesě
лютеса
ljutesa
instrumental лютесьмь
ljutesĭmĭ
лютесьма
ljutesĭma
лютесꙑ
ljutesy
locative лютесе
ljutese
лютесоу
ljutesu
лютесьхъ
ljutesĭxŭ
vocative люто
ljuto
лютесѣ
ljutesě
лютеса
ljutesa

Antonyms

Adverb

люто • (ljuto)

  1. angrily, furiously, fiercely

Antonyms

References

Russian

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈlʲutə]

Adjective

лю́то • (ljúto)

  1. short neuter singular of лю́тый (ljútyj)

Ukrainian

Etymology

From лю́тий (ljútyj) +‎ (-o).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈlʲutɔ]

Adverb

лю́то • (ljúto)

  1. fiercely
  2. ferociously
  3. furiously

References

  • Shyrokov, V. A., editor (2017), “люто”, in Словник української мови: у 20 т. [Dictionary of the Ukrainian Language: in 20 vols] (in Ukrainian), volumes 8 (л – мішу́рний), Kyiv: Ukrainian Lingua-Information Fund, →ISBN, page 344

Further reading