обдурить
Russian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [ɐbdʊˈrʲitʲ]
Verb
обдури́ть • (obdurítʹ) pf (imperfective обду́ривать)
Conjugation
Conjugation of обдури́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | обдури́ть obdurítʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | обдури́вший obdurívšij |
| passive | — | обдурённый obdurjónnyj |
| adverbial | — | обдури́в obdurív, обдури́вши obdurívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | обдурю́ obdurjú |
| 2nd singular (ты) | — | обдури́шь obduríšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | обдури́т obdurít |
| 1st plural (мы) | — | обдури́м obdurím |
| 2nd plural (вы) | — | обдури́те obduríte |
| 3rd plural (они́) | — | обдуря́т obdurját |
| imperative | singular | plural |
| обдури́ obdurí |
обдури́те obduríte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | обдури́л obduríl |
обдури́ли obduríli |
| feminine (я/ты/она́) | обдури́ла obduríla | |
| neuter (оно́) | обдури́ло obdurílo | |