обручу
Russian
Etymology 1
Pronunciation
IPA
(key)
:
[ɐbrʊˈt͡ɕu]
Verb
обручу́
• (
obručú
)
first-person singular future indicative perfective of
обручи́ть
(
obručítʹ
)
Etymology 2
Pronunciation
IPA
(key)
:
[ˈobrʊt͡ɕʊ]
Noun
о́бручу
• (
óbruču
)
m
inan
dative singular of
о́бруч
(
óbruč
)