погнуть
Russian
Etymology
From по- (po-) + гнуть (gnutʹ). Compare Polish pogiąć and Silesian pogiōńć.
Pronunciation
- IPA(key): [pɐɡˈnutʲ]
Verb
погну́ть • (pognútʹ) pf
- to bend
Conjugation
Conjugation of погну́ть (class 3b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | погну́ть pognútʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | погну́вший pognúvšij |
| passive | — | по́гнутый pógnutyj |
| adverbial | — | погну́в pognúv, погну́вши pognúvši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | погну́ pognú |
| 2nd singular (ты) | — | погнёшь pognjóšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | погнёт pognjót |
| 1st plural (мы) | — | погнём pognjóm |
| 2nd plural (вы) | — | погнёте pognjóte |
| 3rd plural (они́) | — | погну́т pognút |
| imperative | singular | plural |
| погни́ pogní |
погни́те pogníte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | погну́л pognúl |
погну́ли pognúli |
| feminine (я/ты/она́) | погну́ла pognúla | |
| neuter (оно́) | погну́ло pognúlo | |