пѫтьникъ
Old Church Slavonic
Etymology
From Proto-Slavic *pǫtьnikъ; morphologically, from пѫть (pǫtĭ, “path, road”) + -ьникъ (-ĭnikŭ).
Noun
пѫтьникъ • (pǫtĭnikŭ) m
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | пѫтьникъ pǫtĭnikŭ |
пѫтьника pǫtĭnika |
пѫтьници pǫtĭnici |
| genitive | пѫтьника pǫtĭnika |
пѫтьникоу pǫtĭniku |
пѫтьникъ pǫtĭnikŭ |
| dative | пѫтьникоу, пѫтьникови pǫtĭniku, pǫtĭnikovi |
пѫтьникома pǫtĭnikoma |
пѫтьникомъ pǫtĭnikomŭ |
| accusative | пѫтьникъ, пѫтьника pǫtĭnikŭ, pǫtĭnika |
пѫтьника pǫtĭnika |
пѫтьникꙑ pǫtĭniky |
| instrumental | пѫтьникомъ pǫtĭnikomŭ |
пѫтьникома pǫtĭnikoma |
пѫтьникꙑ pǫtĭniky |
| locative | пѫтьницѣ pǫtĭnicě |
пѫтьникоу pǫtĭniku |
пѫтьницѣхъ pǫtĭnicěxŭ |
| vocative | пѫтьниче pǫtĭniče |
пѫтьника pǫtĭnika |
пѫтьници pǫtĭnici |
Descendants
References
- James A. H. Murray et al., editors (1884–1928), “Пѫтьникъ”, in A New English Dictionary on Historical Principles (Oxford English Dictionary), London: Clarendon Press, →OCLC.