увильнуть
Russian
Etymology
у- (u-) + вильну́ть (vilʹnútʹ)
Pronunciation
- IPA(key): [ʊvʲɪlʲˈnutʲ]
Verb
увильну́ть • (uvilʹnútʹ) pf (imperfective уви́ливать)
Conjugation
Conjugation of увильну́ть (class 3b perfective intransitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | увильну́ть uvilʹnútʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | увильну́вший uvilʹnúvšij |
| passive | — | — |
| adverbial | — | увильну́в uvilʹnúv, увильну́вши uvilʹnúvši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | увильну́ uvilʹnú |
| 2nd singular (ты) | — | увильнёшь uvilʹnjóšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | увильнёт uvilʹnjót |
| 1st plural (мы) | — | увильнём uvilʹnjóm |
| 2nd plural (вы) | — | увильнёте uvilʹnjóte |
| 3rd plural (они́) | — | увильну́т uvilʹnút |
| imperative | singular | plural |
| увильни́ uvilʹní |
увильни́те uvilʹníte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | увильну́л uvilʹnúl |
увильну́ли uvilʹnúli |
| feminine (я/ты/она́) | увильну́ла uvilʹnúla | |
| neuter (оно́) | увильну́ло uvilʹnúlo | |