уговорить
Russian
Etymology
у- (u-) + говори́ть (govorítʹ)
Pronunciation
- IPA(key): [ʊɡəvɐˈrʲitʲ]
Audio: (file)
Verb
уговори́ть • (ugovorítʹ) pf (imperfective угова́ривать)
Conjugation
Conjugation of уговори́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | уговори́ть ugovorítʹ | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | уговори́вший ugovorívšij |
| passive | — | уговорённый ugovorjónnyj |
| adverbial | — | уговори́в ugovorív, уговори́вши ugovorívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | уговорю́ ugovorjú |
| 2nd singular (ты) | — | уговори́шь ugovoríšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | уговори́т ugovorít |
| 1st plural (мы) | — | уговори́м ugovorím |
| 2nd plural (вы) | — | уговори́те ugovoríte |
| 3rd plural (они́) | — | уговоря́т ugovorját |
| imperative | singular | plural |
| уговори́ ugovorí |
уговори́те ugovoríte | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | уговори́л ugovoríl |
уговори́ли ugovoríli |
| feminine (я/ты/она́) | уговори́ла ugovoríla | |
| neuter (оно́) | уговори́ло ugovorílo | |