מעגן

Hebrew

Root
ע־ג־ן (ʿ-g-n)
4 terms

Noun

מַעֲגָן • (ma'agánm

  1. dock

Yiddish

Etymology

From Middle High German mugen, from Old High German mugan, from Proto-West Germanic *magan, from Proto-Germanic *maganą, from Proto-Indo-European *(me)mógʰe. Compare German mögen.

Verb

מעגן • (megn)

  1. may, to be possible that, to be allowed to

Conjugation

Conjugation of מעגן
infinitive מעגן
megn
present participle מעגנדיק
megndik
past participle געמעגט
gemegt
auxiliary האָבן
hobn
present איך מעג
ikh meg
מיר מעגן
mir megn
דו מעגסט
du megst
איר מעגט
ir megt
ער מעג
er meg
זיי מעגן
zey megn
imperative מעג (דו)
meg (du)
מעגט (איר)
megt (ir)
Composed forms
past איך האָב געמעגט
ikh hob gemegt
מיר האָבן געמעגט
mir hobn gemegt
דו האָסט געמעגט
du host gemegt
איר האָט געמעגט
ir hot gemegt
ער האָט געמעגט
er hot gemegt
זיי האָבן געמעגט
zey hobn gemegt
pluperfect איך האָב געהאַט געמעגט
ikh hob gehat gemegt
מיר האָבן געהאַט געמעגט
mir hobn gehat gemegt
דו האָסט געהאַט געמעגט
du host gehat gemegt
איר האָט געהאַט געמעגט
ir hot gehat gemegt
ער האָט געהאַט געמעגט
er hot gehat gemegt
זיי האָבן געהאַט געמעגט
zey hobn gehat gemegt
future איך וועל מעגן
ikh vel megn
מיר וועלן מעגן
mir veln megn
דו וועסט מעגן
du vest megn
איר וועט מעגן
ir vet megn
ער וועט מעגן
er vet megn
זיי וועלן מעגן
zey veln megn
future perfect איך וועל האָבן געמעגט
ikh vel hobn gemegt
מיר וועלן האָבן געמעגט
mir veln hobn gemegt
דו וועסט האָבן געמעגט
du vest hobn gemegt
איר וועט האָבן געמעגט
ir vet hobn gemegt
ער וועט האָבן געמעגט
er vet hobn gemegt
זיי וועלן האָבן געמעגט
zey veln hobn gemegt