רופֿן

Yiddish

Etymology

From Middle High German ruofen, from Old High German ruofan, from Proto-West Germanic *hrōpan, from Proto-Germanic *hrōpaną.

Verb

רופֿן • (rufn) (past participle גערופֿן (gerufn))

  1. to call
  2. to call (to name or refer to)

Conjugation

Conjugation of רופֿן
infinitive רופֿן
rufn
present participle רופֿנדיק
rufndik
past participle גערופֿן
gerufn
auxiliary האָבן
hobn
present איך רוף
ikh ruf
מיר רופֿן
mir rufn
דו רופֿסט
du rufst
איר רופֿט
ir ruft
ער רופֿט
er ruft
זיי רופֿן
zey rufn
imperative רוף (דו)
ruf (du)
רופֿט (איר)
ruft (ir)
Composed forms
past איך האָב גערופֿן
ikh hob gerufn
מיר האָבן גערופֿן
mir hobn gerufn
דו האָסט גערופֿן
du host gerufn
איר האָט גערופֿן
ir hot gerufn
ער האָט גערופֿן
er hot gerufn
זיי האָבן גערופֿן
zey hobn gerufn
pluperfect איך האָב געהאַט גערופֿן
ikh hob gehat gerufn
מיר האָבן געהאַט גערופֿן
mir hobn gehat gerufn
דו האָסט געהאַט גערופֿן
du host gehat gerufn
איר האָט געהאַט גערופֿן
ir hot gehat gerufn
ער האָט געהאַט גערופֿן
er hot gehat gerufn
זיי האָבן געהאַט גערופֿן
zey hobn gehat gerufn
future איך וועל רופֿן
ikh vel rufn
מיר וועלן רופֿן
mir veln rufn
דו וועסט רופֿן
du vest rufn
איר וועט רופֿן
ir vet rufn
ער וועט רופֿן
er vet rufn
זיי וועלן רופֿן
zey veln rufn
future perfect איך וועל האָבן גערופֿן
ikh vel hobn gerufn
מיר וועלן האָבן גערופֿן
mir veln hobn gerufn
דו וועסט האָבן גערופֿן
du vest hobn gerufn
איר וועט האָבן גערופֿן
ir vet hobn gerufn
ער וועט האָבן גערופֿן
er vet hobn gerufn
זיי וועלן האָבן גערופֿן
zey veln hobn gerufn

Derived terms