ببا

• IPA^(key): [baˈbɔː]

ببا (babâ)

1. dad, daddy, father

• گت‌ببا (gat-babâ)

• بابا (baba)

Onomatopoeic.

بَبَا • (baba)

1. father, dad

   Synonym: آتَا (ata)

   • 14th Century, anonymous author, Dresden Manuscript: Kitāb-ı Dedem Ḳorḳud Alā Lisān-ı Tāife-i Oġuzān:

     اوغول دخي نيلسون ببا اولب مال قالمسه

     oġul daḫı näyläsün baba ölüp māl qalmasa

     what is for a son to do if [his] father dies and leaves no goods

• Azerbaijani: baba
• Gagauz: boba, buba
• Ottoman Turkish: بابا (baba)
  • Turkish: baba
    • → German: baba
  • → Albanian: baba
  • → Armenian: (Constantinople) պապա (papa), (Van) բաբա (baba)
  • → Laz: ბაბა (baba)

• Nişanyan, Sevan (2002–) “baba”, in Nişanyan Sözlük
• “baba”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎^[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977

• (Iran) IPA^(key): [bʏˈbɒː]

ببا • (böbâ)

1. (dialectal) dad, daddy, father