بیاغی

Ottoman Turkish

Alternative forms

  • بیغی (bayağı)

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *bayakı, from *baya (previously mentioned, recent, former) + *ok (emphasis postposition).[1] Cognate with Azerbaijani bayağı, Kazakh баяғы (baäğy), Karakhanid بَیا اُقْ (bayā oq), Kyrgyz баякы (bayakı), Southern Altai байагы (bayagï), Uyghur بايا (baya) and boyagi.

Adjective

بیاغی • (bayağı)

  1. simple, plain, basic, unembellished, lacking adornment, ornamentation, or additions
    Synonyms: بسیط (basit), ساده (sade)
  2. ordinary, common, mundane, everyday, vulgar, having no special characteristics or functions
    Synonym: وسط (vasat)
  3. coarse, rude, uncouth, unrefined, crude, lacking manners, refinement, taste, or delicacy
    Synonyms: قبا (kaba), یوغون (yoğun)

Adverb

بیاغی • (bayağı)

  1. simply, plainly, just, outright, in a simple or plain way

Derived terms

  • باس بیاغی (bas bayağı, quite common)
  • بیاغی بر آدم (bayağı bir adam, labourer)
  • بیاغی سوز (bayağı söz, vulgar word)
  • بیاغی مال (bayağı mal, junk, rubbish, tat)
  • بیاغیلق (bayağılık, uncouthness)

Descendants

  • Turkish: bayağı
  • Albanian: bajagi
  • Armenian: պայաղը (payaġə)
  • Bulgarian: бая́ (bajá)
  • Macedonian: бајаги (bajagi)
  • Serbo-Croatian: bajàgi, баја̀ги

References

  1. ^ Clauson, Gerard (1972) “baya:kı:”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 385

Further reading