عجب

Arabic

Etymology 1.1

Root
ع ج ب (ʕ j b)
7 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕa.d͡ʒi.ba/

Verb

عَجِبَ • (ʕajiba) I (non-past يَعْجَبُ (yaʕjabu), verbal noun عَجَب (ʕajab))

  1. to wonder, to marvel, to be astonished, to be amazed
Conjugation
Conjugation of عَجِبَ (I, sound, i ~ a, impersonal passive (?), verbal noun عَجَب)
verbal noun
الْمَصْدَر
عَجَب
ʕajab
active participle
اِسْم الْفَاعِل
عَاجِب, عَجِيب
ʕājib, ʕajīb
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَعْجُوب
maʕjūb
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عَجِبْتُ
ʕajibtu
عَجِبْتَ
ʕajibta
عَجِبَ
ʕajiba
عَجِبْتُمَا
ʕajibtumā
عَجِبَا
ʕajibā
عَجِبْنَا
ʕajibnā
عَجِبْتُمْ
ʕajibtum
عَجِبُوا
ʕajibū
f عَجِبْتِ
ʕajibti
عَجِبَتْ
ʕajibat
عَجِبَتَا
ʕajibatā
عَجِبْتُنَّ
ʕajibtunna
عَجِبْنَ
ʕajibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَعْجَبُ
ʔaʕjabu
تَعْجَبُ
taʕjabu
يَعْجَبُ
yaʕjabu
تَعْجَبَانِ
taʕjabāni
يَعْجَبَانِ
yaʕjabāni
نَعْجَبُ
naʕjabu
تَعْجَبُونَ
taʕjabūna
يَعْجَبُونَ
yaʕjabūna
f تَعْجَبِينَ
taʕjabīna
تَعْجَبُ
taʕjabu
تَعْجَبَانِ
taʕjabāni
تَعْجَبْنَ
taʕjabna
يَعْجَبْنَ
yaʕjabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَعْجَبَ
ʔaʕjaba
تَعْجَبَ
taʕjaba
يَعْجَبَ
yaʕjaba
تَعْجَبَا
taʕjabā
يَعْجَبَا
yaʕjabā
نَعْجَبَ
naʕjaba
تَعْجَبُوا
taʕjabū
يَعْجَبُوا
yaʕjabū
f تَعْجَبِي
taʕjabī
تَعْجَبَ
taʕjaba
تَعْجَبَا
taʕjabā
تَعْجَبْنَ
taʕjabna
يَعْجَبْنَ
yaʕjabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَعْجَبْ
ʔaʕjab
تَعْجَبْ
taʕjab
يَعْجَبْ
yaʕjab
تَعْجَبَا
taʕjabā
يَعْجَبَا
yaʕjabā
نَعْجَبْ
naʕjab
تَعْجَبُوا
taʕjabū
يَعْجَبُوا
yaʕjabū
f تَعْجَبِي
taʕjabī
تَعْجَبْ
taʕjab
تَعْجَبَا
taʕjabā
تَعْجَبْنَ
taʕjabna
يَعْجَبْنَ
yaʕjabna
imperative
الْأَمْر
m اِعْجَبْ
iʕjab
اِعْجَبَا
iʕjabā
اِعْجَبُوا
iʕjabū
f اِعْجَبِي
iʕjabī
اِعْجَبْنَ
iʕjabna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عُجِبَ
ʕujiba
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُعْجَبُ
yuʕjabu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُعْجَبَ
yuʕjaba
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُعْجَبْ
yuʕjab
f

Etymology 1.2

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕad͡ʒ.d͡ʒa.ba/

Verb

عَجَّبَ • (ʕajjaba) II (non-past يُعَجِّبُ (yuʕajjibu), verbal noun تَعْجِيب (taʕjīb))

  1. to strike with wonder, to strike with astonishment, to surprise
Conjugation
Conjugation of عَجَّبَ (II, sound, full passive, verbal noun تَعْجِيب)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَعْجِيب
taʕjīb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعَجِّب
muʕajjib
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعَجَّب
muʕajjab
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عَجَّبْتُ
ʕajjabtu
عَجَّبْتَ
ʕajjabta
عَجَّبَ
ʕajjaba
عَجَّبْتُمَا
ʕajjabtumā
عَجَّبَا
ʕajjabā
عَجَّبْنَا
ʕajjabnā
عَجَّبْتُمْ
ʕajjabtum
عَجَّبُوا
ʕajjabū
f عَجَّبْتِ
ʕajjabti
عَجَّبَتْ
ʕajjabat
عَجَّبَتَا
ʕajjabatā
عَجَّبْتُنَّ
ʕajjabtunna
عَجَّبْنَ
ʕajjabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَجِّبُ
ʔuʕajjibu
تُعَجِّبُ
tuʕajjibu
يُعَجِّبُ
yuʕajjibu
تُعَجِّبَانِ
tuʕajjibāni
يُعَجِّبَانِ
yuʕajjibāni
نُعَجِّبُ
nuʕajjibu
تُعَجِّبُونَ
tuʕajjibūna
يُعَجِّبُونَ
yuʕajjibūna
f تُعَجِّبِينَ
tuʕajjibīna
تُعَجِّبُ
tuʕajjibu
تُعَجِّبَانِ
tuʕajjibāni
تُعَجِّبْنَ
tuʕajjibna
يُعَجِّبْنَ
yuʕajjibna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَجِّبَ
ʔuʕajjiba
تُعَجِّبَ
tuʕajjiba
يُعَجِّبَ
yuʕajjiba
تُعَجِّبَا
tuʕajjibā
يُعَجِّبَا
yuʕajjibā
نُعَجِّبَ
nuʕajjiba
تُعَجِّبُوا
tuʕajjibū
يُعَجِّبُوا
yuʕajjibū
f تُعَجِّبِي
tuʕajjibī
تُعَجِّبَ
tuʕajjiba
تُعَجِّبَا
tuʕajjibā
تُعَجِّبْنَ
tuʕajjibna
يُعَجِّبْنَ
yuʕajjibna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَجِّبْ
ʔuʕajjib
تُعَجِّبْ
tuʕajjib
يُعَجِّبْ
yuʕajjib
تُعَجِّبَا
tuʕajjibā
يُعَجِّبَا
yuʕajjibā
نُعَجِّبْ
nuʕajjib
تُعَجِّبُوا
tuʕajjibū
يُعَجِّبُوا
yuʕajjibū
f تُعَجِّبِي
tuʕajjibī
تُعَجِّبْ
tuʕajjib
تُعَجِّبَا
tuʕajjibā
تُعَجِّبْنَ
tuʕajjibna
يُعَجِّبْنَ
yuʕajjibna
imperative
الْأَمْر
m عَجِّبْ
ʕajjib
عَجِّبَا
ʕajjibā
عَجِّبُوا
ʕajjibū
f عَجِّبِي
ʕajjibī
عَجِّبْنَ
ʕajjibna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m عُجِّبْتُ
ʕujjibtu
عُجِّبْتَ
ʕujjibta
عُجِّبَ
ʕujjiba
عُجِّبْتُمَا
ʕujjibtumā
عُجِّبَا
ʕujjibā
عُجِّبْنَا
ʕujjibnā
عُجِّبْتُمْ
ʕujjibtum
عُجِّبُوا
ʕujjibū
f عُجِّبْتِ
ʕujjibti
عُجِّبَتْ
ʕujjibat
عُجِّبَتَا
ʕujjibatā
عُجِّبْتُنَّ
ʕujjibtunna
عُجِّبْنَ
ʕujjibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَجَّبُ
ʔuʕajjabu
تُعَجَّبُ
tuʕajjabu
يُعَجَّبُ
yuʕajjabu
تُعَجَّبَانِ
tuʕajjabāni
يُعَجَّبَانِ
yuʕajjabāni
نُعَجَّبُ
nuʕajjabu
تُعَجَّبُونَ
tuʕajjabūna
يُعَجَّبُونَ
yuʕajjabūna
f تُعَجَّبِينَ
tuʕajjabīna
تُعَجَّبُ
tuʕajjabu
تُعَجَّبَانِ
tuʕajjabāni
تُعَجَّبْنَ
tuʕajjabna
يُعَجَّبْنَ
yuʕajjabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَجَّبَ
ʔuʕajjaba
تُعَجَّبَ
tuʕajjaba
يُعَجَّبَ
yuʕajjaba
تُعَجَّبَا
tuʕajjabā
يُعَجَّبَا
yuʕajjabā
نُعَجَّبَ
nuʕajjaba
تُعَجَّبُوا
tuʕajjabū
يُعَجَّبُوا
yuʕajjabū
f تُعَجَّبِي
tuʕajjabī
تُعَجَّبَ
tuʕajjaba
تُعَجَّبَا
tuʕajjabā
تُعَجَّبْنَ
tuʕajjabna
يُعَجَّبْنَ
yuʕajjabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَجَّبْ
ʔuʕajjab
تُعَجَّبْ
tuʕajjab
يُعَجَّبْ
yuʕajjab
تُعَجَّبَا
tuʕajjabā
يُعَجَّبَا
yuʕajjabā
نُعَجَّبْ
nuʕajjab
تُعَجَّبُوا
tuʕajjabū
يُعَجَّبُوا
yuʕajjabū
f تُعَجَّبِي
tuʕajjabī
تُعَجَّبْ
tuʕajjab
تُعَجَّبَا
tuʕajjabā
تُعَجَّبْنَ
tuʕajjabna
يُعَجَّبْنَ
yuʕajjabna

Etymology 1.3

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕud͡ʒb/

Noun

عُجْب • (ʕujbm

  1. pride, vanity, conceit
    Synonyms: كِبْر (kibr), زَهْو (zahw), غُرُور (ḡurūr); see also Thesaurus:كبرياء
Declension
Declension of noun عُجْب (ʕujb)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal عُجْب
ʕujb
الْعُجْب
al-ʕujb
عُجْب
ʕujb
nominative عُجْبٌ
ʕujbun
الْعُجْبُ
al-ʕujbu
عُجْبُ
ʕujbu
accusative عُجْبًا
ʕujban
الْعُجْبَ
al-ʕujba
عُجْبَ
ʕujba
genitive عُجْبٍ
ʕujbin
الْعُجْبِ
al-ʕujbi
عُجْبِ
ʕujbi

Etymology 1.4

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕa.d͡ʒab/

Noun

عَجَب • (ʕajabm (plural أَعْجَاب (ʔaʕjāb))

  1. verbal noun of عَجِبَ (ʕajiba) (form I)
  2. wonder, marvel, astonishment, amazement
Declension
Declension of noun عَجَب (ʕajab)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal عَجَب
ʕajab
الْعَجَب
al-ʕajab
عَجَب
ʕajab
nominative عَجَبٌ
ʕajabun
الْعَجَبُ
al-ʕajabu
عَجَبُ
ʕajabu
accusative عَجَبًا
ʕajaban
الْعَجَبَ
al-ʕajaba
عَجَبَ
ʕajaba
genitive عَجَبٍ
ʕajabin
الْعَجَبِ
al-ʕajabi
عَجَبِ
ʕajabi
dual indefinite definite construct
informal عَجَبَيْن
ʕajabayn
الْعَجَبَيْن
al-ʕajabayn
عَجَبَيْ
ʕajabay
nominative عَجَبَانِ
ʕajabāni
الْعَجَبَانِ
al-ʕajabāni
عَجَبَا
ʕajabā
accusative عَجَبَيْنِ
ʕajabayni
الْعَجَبَيْنِ
al-ʕajabayni
عَجَبَيْ
ʕajabay
genitive عَجَبَيْنِ
ʕajabayni
الْعَجَبَيْنِ
al-ʕajabayni
عَجَبَيْ
ʕajabay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal أَعْجَاب
ʔaʕjāb
الْأَعْجَاب
al-ʔaʕjāb
أَعْجَاب
ʔaʕjāb
nominative أَعْجَابٌ
ʔaʕjābun
الْأَعْجَابُ
al-ʔaʕjābu
أَعْجَابُ
ʔaʕjābu
accusative أَعْجَابًا
ʔaʕjāban
الْأَعْجَابَ
al-ʔaʕjāba
أَعْجَابَ
ʔaʕjāba
genitive أَعْجَابٍ
ʔaʕjābin
الْأَعْجَابِ
al-ʔaʕjābi
أَعْجَابِ
ʔaʕjābi

Adjective

عَجَب • (ʕajab)

  1. wonderful, marvelous
    • 609–632 CE, Qur'an, 72:1:
      قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا
      qul ʔūḥiya ʔilayya ʔannahu stamaʕa nafarun mina l-jinni faqālū ʔinnā samiʕnā qurʔānan ʕajaban
      Say, "It has been revealed to me that a team of the jinn listened [to the Qurʾān] and they said, 'We have indeed heard a wonderful Qurʾān.'"
Declension
Declension of adjective عَجَب (ʕajab)
singular masculine feminine
basic singular triptote basic singular triptote
indefinite definite indefinite definite
informal عَجَب
ʕajab
الْعَجَب
al-ʕajab
عَجَب
ʕajab
الْعَجَب
al-ʕajab
nominative عَجَبٌ
ʕajabun
الْعَجَبُ
al-ʕajabu
عَجَبٌ
ʕajabun
الْعَجَبُ
al-ʕajabu
accusative عَجَبًا
ʕajaban
الْعَجَبَ
al-ʕajaba
عَجَبًا
ʕajaban
الْعَجَبَ
al-ʕajaba
genitive عَجَبٍ
ʕajabin
الْعَجَبِ
al-ʕajabi
عَجَبٍ
ʕajabin
الْعَجَبِ
al-ʕajabi
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal عَجَب
ʕajab
الْعَجَب
al-ʕajab
عَجَب
ʕajab
الْعَجَب
al-ʕajab
nominative عَجَبٌ
ʕajabun
الْعَجَبُ
al-ʕajabu
عَجَبٌ
ʕajabun
الْعَجَبُ
al-ʕajabu
accusative عَجَبًا
ʕajaban
الْعَجَبَ
al-ʕajaba
عَجَبًا
ʕajaban
الْعَجَبَ
al-ʕajaba
genitive عَجَبٍ
ʕajabin
الْعَجَبِ
al-ʕajabi
عَجَبٍ
ʕajabin
الْعَجَبِ
al-ʕajabi
plural masculine feminine
basic broken plural triptote basic broken plural triptote
indefinite definite indefinite definite
informal عَجَب
ʕajab
الْعَجَب
al-ʕajab
عَجَب
ʕajab
الْعَجَب
al-ʕajab
nominative عَجَبٌ
ʕajabun
الْعَجَبُ
al-ʕajabu
عَجَبٌ
ʕajabun
الْعَجَبُ
al-ʕajabu
accusative عَجَبًا
ʕajaban
الْعَجَبَ
al-ʕajaba
عَجَبًا
ʕajaban
الْعَجَبَ
al-ʕajaba
genitive عَجَبٍ
ʕajabin
الْعَجَبِ
al-ʕajabi
عَجَبٍ
ʕajabin
الْعَجَبِ
al-ʕajabi
Descendants
  • Azerbaijani: əcəb
  • Bashkir: ғәжәп (ğəjəp, adjective/adverb)
  • Kazakh: ғажап (ğajap)
  • Middle Armenian: աճպարար (ačparar)
  • Ottoman Turkish: عجب (acep)
    • Turkish: acaba, acep (adverb)
    • Middle Armenian: աճապ (ačap)
      • Armenian: աջաբ (aǰab), աճապ (ačap), աճափ (ačapʻ), ա̈ջա̈փ (äǰäpʻ)
  • Persian: عجب ('ajab)
  • Swahili: ajabu
  • Uyghur: ئەجەب (ejeb)
  • Uzbek: ajab

Hijazi Arabic

Root
ع ج ب
1 term

Etymology

From Arabic أَعْجَبَ (ʔaʕjaba).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕa.d͡ʒab/, [ʕa.d͡ʒab], [ʕa.ʒab]

Verb

عَجَب • (ʕajab) I (non-past يِعْجِب (yiʕjib))

  1. to like
  2. to be astonished, to be amazed

Conjugation

Conjugation of عجب
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m عجبت (ʕajabt) عجبت (ʕajabt) عجب (ʕajab) عجبنا (ʕajabna) عجبتوا (ʕajabtu) عجبوا (ʕajabu)
f عجبتي (ʕajabti) عجبت (ʕajabat)
non-past m أعجب (ʔaʕjib) تعجب (tiʕjib) يعجب (yiʕjib) نعجب (niʕjib) تعجبوا (tiʕjibu) يعجبوا (yiʕjibu)
f تعجبي (tiʕjibi) تعجب (tiʕjib)
imperative m اعجب (aʕjib) اعجبوا (aʕjibu)
f اعجبي (aʕjibi)

Persian

Etymology 1

Borrowed from Arabic عَجَب (ʕajab).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? ajab
Dari reading? ajab
Iranian reading? ajab
Tajik reading? 'ajab

Noun

عَجَب • ('ajab)

  1. wonder, marvel, astonishment, amazement
    • c. 1260s, Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī, translated by Reynold A. Nicholson, مثنوی معنوی [Masnavi-ye-Ma'navi], volume III, verse 1394:
      در چنین مستی مراعات ادب، خود نباشد ور بود باشد عجب
      dar čonin masti mora'at-e adab, xod na-bâšad v-ar bovad bâšad 'ajab.
      In such [mystical] intoxication [as his], the observance of due respect [to the letter of the Qur'an] will not be there at all; or if it be, 'tis a wonder.
Descendants

Interjection

عَجَب • ('ajab)

  1. what a wonder, how strange, amazing
    • 1177, Farīd ud-Dīn ʿAṭṭār, منطق الطیر [The Conference of the Birds], volumes lines 733—737:
      ابتدای کار سیمرغ ای عجب، جلوه‌گر بگذشت بر چین نیم شب، در میان چین فتاد از وی پری، لاجرم پر شور شد هر کشوری.
      ebtedâ-ye kâr-e simorġ ey 'ajab, jelow-gar be-gozašt bar čin nim-šab, dar miyân-e čin fatâd az vey par-i, lâ-jaram por-šur šod har kešvar-i.
      The beginning of [this] affair of the Simorgh, oh how wondrous! It passed in China in full splendor one midnight, and a feather fell from it in the middle of China. Consequently, each country became ardent [to see the feather].

Etymology 2

Borrowed from Arabic عُجْب (ʕujb).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? ujb
Dari reading? ujb
Iranian reading? ojb
Tajik reading? 'ujb

Noun

عُجب • ('ojb)

  1. pride, vanity, conceit

South Levantine Arabic

Root
ع ج ب
3 terms

Alternative forms

  • أعجب (ʔaʕjab) (MSA-influenced form)

Etymology 1

From Arabic أَعْجَبَ (ʔaʕjaba).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕa.ʒab/, [ˈʕa.ʒab], [ˈʕa.d͡ʒab]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

عجب • (ʕajab) I (present بعجب (biʕjeb), active participle عاجب (ʕājeb))

  1. to amaze, to impress
  2. (by extension, transitive) to be pleasing
    Synonym: جنّن (jannan)
    عجبتني كتير اغنيتها.
    ʕajbatni ktīr oḡnyetha.
    I really liked her song.
    (literally, “Her song was very pleasing to me.”)
    مش عاجبهم الشغل معها.
    miš ʕājebhom iš-šoḡol maʕha.
    They don't like working with her.
    (literally, “Work with her is not pleasing to them.”)
Usage notes
  • Pragmatically, this verb means "to like", with the agent grammatically expressed as the object of pleasure; this construction is analogous to the Spanish verb "gustar".
Conjugation
Conjugation of عجب
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m عجبت (ʕajabt) عجبت (ʕajabt) عجب (ʕajab) عجبنا (ʕajabna) عجبتو (ʕajabtu) عجبو (ʕajabu)
f عجبتي (ʕajabti) عجبت (ʕajbat)
present m بعجب (baʕjib) بتعجب (btiʕjib) بعجب (biʕjib) منعجب (mniʕjib) بتعجبو (btiʕjibu) بعجبو (biʕjibu)
f بتعجبي (btiʕjibi) بتعجب (btiʕjib)
subjunctive m أعجب (ʔaʕjib) تعجب (tiʕjib) يعجب (yiʕjib) نعجب (niʕjib) تعجبو (tiʕjibu) يعجبو (yiʕjibu)
f تعجبي (tiʕjibi) تعجب (tiʕjib)
imperative m اعجب (iʕjib) اعجبو (iʕjibu)
f اعجبي (iʕjibi)

Etymology 2

From Arabic عَجَّبَ (ʕajjaba).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʕaʒ.ʒab/, [ˈʕaʒ.ʒab], [ˈʕad.d͡ʒab]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

عجّب • (ʕajjab) II (present بعجّب (biʕajjeb))

  1. to amaze, to surprise, to astonish
Conjugation
Conjugation of عجب
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m عجّبت (ʕajjabt) عجّبت (ʕajjabt) عجّب (ʕajjab) عجّبنا (ʕajjabna) عجّبتو (ʕajjabtu) عجّبو (ʕajjabu)
f عجّبتي (ʕajjabti) عجّبت (ʕajjabat)
present m بعجّب (baʕajjib) بتعجّب (bitʕajjib) بعجّب (biʕajjib) منعجّب (minʕajjib) بتعجّبو (bitʕajjbu) بعجّبو (biʕajjbu)
f بتعجّبي (bitʕajjbi) بتعجّب (bitʕajjib)
subjunctive m اعجّب (aʕajjib) تعجّب (tʕajjib) يعجّب (yʕajjib) نعجّب (nʕajjib) تعجّبو (tʕajjbu) يعجّبو (yʕajjbu)
f تعجّبي (tʕajjbi) تعجّب (tʕajjib)
imperative m عجّب (ʕajjib) عجّبو (ʕajjbu)
f عجّبي (ʕajjbi)

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian عَجَب (ajab), from Arabic عَجَب (ʕajab).

Pronunciation

Adjective

عَجَب • ('ajab) (Hindi spelling अजब)

  1. wonderful, astonishing, amazing, miraculous
  2. rare, strange
  3. droll

Descendants

  • Fiji Hindi: ajab

References

  • The template Template:R:ur:Shakespear does not use the parameter(s):
    pg=1216
    Please see Module:checkparams for help with this warning.
    John Shakespear (1834) “عجب”, in A dictionary, Hindustani and English: with a copious index, fitting the work to serve, also, as a dictionary of English and Hindustani, 3rd edition, London: J.L. Cox and Son, →OCLC
  • Platts, John T. (1884) “عجب”, in A dictionary of Urdu, classical Hindi, and English, London: W. H. Allen & Co., page 759

Further reading