وصب

Arabic

Root
و ص ب (w ṣ b)
1 term

Verb

وَصَبَ • (waṣaba) I (non-past يَصِبُ (yaṣibu), verbal noun وُصُوب (wuṣūb))

  1. to last, to endure
  2. to apply assiduity [with عَلَى (ʕalā) ‘onto’]

Conjugation

Conjugation of وَصَبَ (I, assimilated, a ~ i, full passive (?), verbal noun وُصُوب)
verbal noun
الْمَصْدَر
وُصُوب
wuṣūb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
وَاصِب
wāṣib
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَوْصُوب
mawṣūb
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m وَصَبْتُ
waṣabtu
وَصَبْتَ
waṣabta
وَصَبَ
waṣaba
وَصَبْتُمَا
waṣabtumā
وَصَبَا
waṣabā
وَصَبْنَا
waṣabnā
وَصَبْتُمْ
waṣabtum
وَصَبُوا
waṣabū
f وَصَبْتِ
waṣabti
وَصَبَتْ
waṣabat
وَصَبَتَا
waṣabatā
وَصَبْتُنَّ
waṣabtunna
وَصَبْنَ
waṣabna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَصِبُ
ʔaṣibu
تَصِبُ
taṣibu
يَصِبُ
yaṣibu
تَصِبَانِ
taṣibāni
يَصِبَانِ
yaṣibāni
نَصِبُ
naṣibu
تَصِبُونَ
taṣibūna
يَصِبُونَ
yaṣibūna
f تَصِبِينَ
taṣibīna
تَصِبُ
taṣibu
تَصِبَانِ
taṣibāni
تَصِبْنَ
taṣibna
يَصِبْنَ
yaṣibna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَصِبَ
ʔaṣiba
تَصِبَ
taṣiba
يَصِبَ
yaṣiba
تَصِبَا
taṣibā
يَصِبَا
yaṣibā
نَصِبَ
naṣiba
تَصِبُوا
taṣibū
يَصِبُوا
yaṣibū
f تَصِبِي
taṣibī
تَصِبَ
taṣiba
تَصِبَا
taṣibā
تَصِبْنَ
taṣibna
يَصِبْنَ
yaṣibna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَصِبْ
ʔaṣib
تَصِبْ
taṣib
يَصِبْ
yaṣib
تَصِبَا
taṣibā
يَصِبَا
yaṣibā
نَصِبْ
naṣib
تَصِبُوا
taṣibū
يَصِبُوا
yaṣibū
f تَصِبِي
taṣibī
تَصِبْ
taṣib
تَصِبَا
taṣibā
تَصِبْنَ
taṣibna
يَصِبْنَ
yaṣibna
imperative
الْأَمْر
m صِبْ
ṣib
صِبَا
ṣibā
صِبُوا
ṣibū
f صِبِي
ṣibī
صِبْنَ
ṣibna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m وُصِبْتُ
wuṣibtu
وُصِبْتَ
wuṣibta
وُصِبَ
wuṣiba
وُصِبْتُمَا
wuṣibtumā
وُصِبَا
wuṣibā
وُصِبْنَا
wuṣibnā
وُصِبْتُمْ
wuṣibtum
وُصِبُوا
wuṣibū
f وُصِبْتِ
wuṣibti
وُصِبَتْ
wuṣibat
وُصِبَتَا
wuṣibatā
وُصِبْتُنَّ
wuṣibtunna
وُصِبْنَ
wuṣibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُوصَبُ
ʔūṣabu
تُوصَبُ
tūṣabu
يُوصَبُ
yūṣabu
تُوصَبَانِ
tūṣabāni
يُوصَبَانِ
yūṣabāni
نُوصَبُ
nūṣabu
تُوصَبُونَ
tūṣabūna
يُوصَبُونَ
yūṣabūna
f تُوصَبِينَ
tūṣabīna
تُوصَبُ
tūṣabu
تُوصَبَانِ
tūṣabāni
تُوصَبْنَ
tūṣabna
يُوصَبْنَ
yūṣabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُوصَبَ
ʔūṣaba
تُوصَبَ
tūṣaba
يُوصَبَ
yūṣaba
تُوصَبَا
tūṣabā
يُوصَبَا
yūṣabā
نُوصَبَ
nūṣaba
تُوصَبُوا
tūṣabū
يُوصَبُوا
yūṣabū
f تُوصَبِي
tūṣabī
تُوصَبَ
tūṣaba
تُوصَبَا
tūṣabā
تُوصَبْنَ
tūṣabna
يُوصَبْنَ
yūṣabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُوصَبْ
ʔūṣab
تُوصَبْ
tūṣab
يُوصَبْ
yūṣab
تُوصَبَا
tūṣabā
يُوصَبَا
yūṣabā
نُوصَبْ
nūṣab
تُوصَبُوا
tūṣabū
يُوصَبُوا
yūṣabū
f تُوصَبِي
tūṣabī
تُوصَبْ
tūṣab
تُوصَبَا
tūṣabā
تُوصَبْنَ
tūṣabna
يُوصَبْنَ
yūṣabna

References

  • Freytag, Georg (1837) “وصب”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 4, Halle: C. A. Schwetschke, page 471
  • Kazimirski, Albin de Biberstein (1860) “وصب”, in Dictionnaire arabe-français contenant toutes les racines de la langue arabe, leurs dérivés, tant dans l’idiome vulgaire que dans l’idiome littéral, ainsi que les dialectes d’Alger et de Maroc[2] (in French), volume 2, Paris: Maisonneuve et Cie, page 1546