پهن
Khalaj
Noun
پِهِن or پَهِن (pihin or pəhin) (definite accusative پهنی, plural پهنلَر)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | پهن | پهنلَر |
| genitive | پهنۆݧ | پهنلَریݧ |
| dative | پهنکه | پهنلَرکه |
| definite accusative | پهنۆ | پهنلَری |
| locative | پهنچه | پهنلَرچه |
| ablative | پهنده | پهنلَرده |
| instrumental | پهنله | پهنلَرله |
| equative | پهنوارا | پهنلَروارا |
Ottoman Turkish
Etymology
Noun
پهن • (pehn)
Persian
Etymology
Inherited from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (pʾhn' /pahn/, “wide, broad”), from Proto-Iranian *páθana-, from Proto-Indo-European *peth₂- (“to stretch out, to spread out”) (Pokorny). Compare Avestan 𐬞𐬀𐬚𐬀𐬥𐬀- (paθana-, “spacious”).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ˈpahn/
- (Dari, formal) IPA(key): [pʰäɦn]
- (Iran, formal) IPA(key): [pʰæɦn]
- (Tajik, formal) IPA(key): [pʰäɦn]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | pahn |
| Dari reading? | pahn |
| Iranian reading? | pahn |
| Tajik reading? | pahn |
Adjective
پهن • (pahn) (comparative پهنتَر, superlative پهنتَرین)
Derived terms
Descendants
- → Ottoman Turkish: پهن (pehn)
References
- MacKenzie, D. N. (1971) “pahn”, in A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press, page 64