அமிர்தம்

Tamil

Inherited from Old Tamil 𑀅𑀫𑀺𑀭𑁆𑀢𑀫𑁆 (amirtam), from Sanskrit अमृत (amṛta), from Proto-Indo-Aryan *amŕ̥tas, from Proto-Indo-Iranian *amŕ̥tas, from Proto-Indo-European *n̥mr̥tós (“immortal”). Doublet of அமிர்து (amirtu), அமுதம் (amutam), அமுது (amutu), அமிழ்தம் (amiḻtam), and அமிழ்து (amiḻtu).

அமிர்தம் • (amirtam)

m-stem declension of அமிர்தம் (amirtam) (singular only)
	singular	plural
nominative	amirtam	-
vocative	அமிர்தமே amirtamē	-
accusative	அமிர்தத்தை amirtattai	-
dative	அமிர்தத்துக்கு amirtattukku	-
benefactive	அமிர்தத்துக்காக amirtattukkāka	-
genitive 1	அமிர்தத்துடைய amirtattuṭaiya	-
genitive 2	அமிர்தத்தின் amirtattiṉ	-
locative 1	அமிர்தத்தில் amirtattil	-
locative 2	அமிர்தத்திடம் amirtattiṭam	-
sociative 1	அமிர்தத்தோடு amirtattōṭu	-
sociative 2	அமிர்தத்துடன் amirtattuṭaṉ	-
instrumental	அமிர்தத்தால் amirtattāl	-
ablative	அமிர்தத்திலிருந்து amirtattiliruntu	-

University of Madras (1924–1936) “அமிர்தம்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press