இரணை
Tamil
Etymology
Derived from Proto-Dravidian *ir-.
Pronunciation
- IPA(key): /ɪɾɐɳɐɪ̯/
Noun
இரணை • (iraṇai)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | iraṇai |
இரணைகள் iraṇaikaḷ |
| vocative | இரணையே iraṇaiyē |
இரணைகளே iraṇaikaḷē |
| accusative | இரணையை iraṇaiyai |
இரணைகளை iraṇaikaḷai |
| dative | இரணைக்கு iraṇaikku |
இரணைகளுக்கு iraṇaikaḷukku |
| benefactive | இரணைக்காக iraṇaikkāka |
இரணைகளுக்காக iraṇaikaḷukkāka |
| genitive 1 | இரணையுடைய iraṇaiyuṭaiya |
இரணைகளுடைய iraṇaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | இரணையின் iraṇaiyiṉ |
இரணைகளின் iraṇaikaḷiṉ |
| locative 1 | இரணையில் iraṇaiyil |
இரணைகளில் iraṇaikaḷil |
| locative 2 | இரணையிடம் iraṇaiyiṭam |
இரணைகளிடம் iraṇaikaḷiṭam |
| sociative 1 | இரணையோடு iraṇaiyōṭu |
இரணைகளோடு iraṇaikaḷōṭu |
| sociative 2 | இரணையுடன் iraṇaiyuṭaṉ |
இரணைகளுடன் iraṇaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | இரணையால் iraṇaiyāl |
இரணைகளால் iraṇaikaḷāl |
| ablative | இரணையிலிருந்து iraṇaiyiliruntu |
இரணைகளிலிருந்து iraṇaikaḷiliruntu |
References
- University of Madras (1924–1936) “இரணை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press